piątek,
Mieczysław Szczepański
Dzisiaj przypada rocznica śmierci kapitana Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, cichociemnego.
Mieczysław Roman Szczepański urodził się 21 września 1919 roku w Chełmży niedaleko Torunia. W młodości działał w harcerstwie. Ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne w Chełmży. W 1937 roku zdał maturę. W latach 1937–1938 uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii Rezerwy we Włodzimierzu Wołyńskim. Po jej ukończeniu wstąpił do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. Wobec groźby wybuchu wojny okres nauki uległ skróceniu. W sierpniu 1939 roku został mianowany na stopień podporucznika.
Po ataku Niemiec na Polskę otrzymał przydział do Ośrodka Zapasowego 24 Pułku Artylerii Lekkiej w Przemyślu. Brał udział w walkach. Po klęsce wrześniowej, w październiku 1939 roku, podczas próby przekroczenia granicy został zatrzymany przez Sowietów. Był więziony we Lwowie. Jako mieszkaniec Pomorza został zwolniony na mocy umowy niemiecko-sowieckiej. Na początku grudnia przeszedł na Węgry i został internowany. Po ucieczce z obozu internowania pod koniec stycznia 1940 roku dotarł do Francji. Otrzymał przydział na stanowisko instruktora w 3 Pułku Artylerii Lekkiej. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Służył w jednostkach artylerii. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie dywersyjne. W nocy z 4 na 5 maja 1944 roku w ramach operacji lotniczej został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim skakali ze spadochronem porucznik Tadeusz Jaworski „Bławat”, podporucznik Zdzisław Luszowicz „Szakal”, porucznik Antoni Nosek „Kajtuś”, porucznik Cezary Nowodworski „Głóg”, porucznik Czesław Trojanowski „Litwos”. Zrzut odebrano na placówce „Mewa 1” około 15 kilometrów na południe od Skalbmierza.
Po aklimatyzacji otrzymał przydział do Okręgu Nowogródek Armii Krajowej. W stopniu kapitana został oficerem VII batalionu 77 Pułku Piechoty Armii Krajowej. Brał udział w operacji „Ostra Brama”. Po aresztowaniach przeprowadzonych w Wilnie przez NKWD próbował przedostać się do walczącej Warszawy. Dotarł do Otwocka. W październiku 1944 roku wyjechał do Lublina. W połowie grudnia objął obowiązki inspektora AK Inspektoratu Lublin AK. Wcześniej, w listopadzie, uczestniczył w zebraniach członków podziemia, na których omawiano m.in. możliwości przeprowadzenia zamachu na Bolesława Bieruta. Ostatecznie odstąpiono od tych zamiarów. Kiedy w styczniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD, oskarżono go o przygotowywanie zamachów na czołowych polskich komunistów.
Poddano go brutalnemu śledztwu. 9 kwietnia 1945 roku został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 12 kwietnia 1945 roku w podziemiach zamku lubelskiego. 11 maja 1990 roku został uniewinniony postanowieniem Izby Karnej Sądu Najwyższego.
