wtorek,
Krótka historia Internetu
Historia Internetu rozpoczęła się dokładnie pięćdziesiąt lat temu. 29 października 1969 roku przesłano pierwszy pakiet danych między węzłami sieci ARPANET.
ARPANET to bezpośredni przodek Internetu. Powstanie Advanced Research Projects Agency Network było wynikiem inicjatywy Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych. W czasie zimnej wojny, w 1958 roku, powołano agencję Defense Advanced Research Projects Agency (Agencja Zaawansowanych Projektów Badawczych w Obszarze Obronności). DARPA (później ARPA) zajmowała się rozwojem technologii wojskowej. W latach pięćdziesiątych łączenie ze sobą komputerów było bardzo problematycznie. Nie istniały standardy sieciowe, a autorskie rozwiązania producentów nie były ze sobą kompatybilne. Z komputerów korzystała amerykańska armia, dlatego opracowanie technologii dla rozległych sieci komputerowych było istotne dla Departamentu Obrony USA. Ze względu na wymagany poziom odporności na ewentualny atak sieć wojskowych komputerów miała mieć rozproszone zarządzanie.
W 1960 roku amerykański naukowiec Joseph Licklider opisał projekt globalnej sieci. W 1962 roku emigrant z Polski Paul Baran na zlecenie Amerykańskich Sił Zbrojnych wykonał projekt sieci zdolnych przetrwać ewentualną III wojnę światową. W 1967 roku agencja ARPA zorganizowała konferencję, której celem było ustalenie, czy możliwe jest zbudowanie sieci łączności pozbawionej central pozwalającej zachować komunikację nawet przy znacznych zniszczeniach. Alex McKenzie z Uniwersytetu Stanforda zaproponował ideę pakietu informacji z przypisanym do niej adresem krążącego po sieci w poszukiwaniu odbiorcy. Jego pomysł zyskał aprobatę, stworzono zespół pracujący na Uniwersytecie Stanford, Uniwersytecie Kalifornijskim i Uniwersytecie Utah. 29 września 1969 roku w Los Angeles zainstalowano pierwsze węzły sieci ARPANET. 29 października 1969 roku nawiązano pierwsze połączenie pomiędzy dwoma punktami nowej sieci.
W topologii pełnej siatki każdy węzeł sieci ma fizyczne połączenie z każdym innym węzłem. Zniszczenie pojedynczych połączeń nie zakłóca pracy sieci. Aby poważnie zakłócić funkcjonowanie takiej struktury, należy wyeliminować wiele węzłów. Przy dużej liczbie komputerów nie jest możliwe zbudowanie pełnej siatki, jednak można zapewnić dużą liczbę alternatywnych ścieżek z jednego węzła do drugiego. Budowa sieci odpornej na działania wroga nie polegała wyłącznie na tworzeniu fizycznych połączeń. Opracowano sposoby transmisji danych w taki sposób, żeby system automatycznie wyznaczał trasę przesyłu.
Prace zespołu zakończyły się sukcesem, stworzono podstawy współczesnego protokołu TCP. Połączono kilkanaście serwerów rozproszonych na trzech uniwersytetach. Sieć otrzymała nazwę ARPANET. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych finansowana przez ARPA sieć rozrosła się na kolejne uczelnie. Badania nad rozwojem sieci były częściowo utajnione, ponieważ równolegle z działalnością naukowców pracowano nad zaimplementowaniem ich osiągnięć do celów wojskowych. W 1971 roku ARPA ujawniła rodzinę protokołów TCP/IP.
W 1980 roku sieć ARPANET doświadczyła kilku włamań na serwery. Zaważyło to na oddzieleniu części wojskowej od akademickiej. Część cywilna została nazwana Internetem, wojskowa funkcjonuje do dziś, jednak z wiadomych względów nie ma zbyt wielu oficjalnych wiadomości na jej temat.
