sobota,
Jerzy Iszkowski
Urodził się 31 marca 1914 roku w Nowym Sączu. Od wczesnej młodości fascynował się lotnictwem. Jako nastolatek próbował zbudować szybowiec. W okresie nauki w gimnazjum był prezesem szkolnego koła Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. W 1932 roku wziął udział w kursie szybowcowym i uzyskał licencję pilota szybowcowego.
Po maturze trafił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Jesienią 1935 roku został przyjęty na drugi rok nauki w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Dodatkowo brał udział w szkoleniach w Lotniczej Szkole Bombardowania i Strzelania w Grudziądzu. Po ukończeniu szkoły w Dęblinie otrzymał przydział do 2 pułku lotniczego w Krakowie. Latem 1939 roku zajmował się szkoleniem pilotów.
Nie brał udziału w walkach podczas kampanii wrześniowej. Po agresji Sowietów przeszedł do Rumunii. Po ucieczce z internowania zdołał przedostać się do Francji. Ponownie został instruktorem pilotów. Po upadku Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii. W Polskich Siłach Powietrznych dołączył do 304 Dywizjonu Bombowego. Po odbyciu wymaganych szkoleń uczestniczył w pierwszej akcji bojowej Dywizjonu – w kwietniu 1941 bombardował zbiorniki paliwa w porcie Rotterdam. Iszkowski brał udział w wielu lotach bojowych i patrolowych.
W lutym 1942 roku zgłosił się do służby w kraju. Odbył szkolenie dla cichociemnych oraz dodatkowo kursy sterowania niemieckimi samolotami wojskowymi. 15 grudnia 1943 roku w Londynie złożył przysięgę Armii Krajowej. W nocy z 27 na 28 kwietnia 1944 roku został przerzucony do okupowanego kraju. Objął stanowisko zastępcy szefa lotnictwa w lubelskiej Komendzie Okręgu Armii Krajowej. Posiadał wtedy stopień majora. W lipcu służbowo udał się do Warszawy. Próbował wrócić do Lublina, jednak front był już blisko i utknął w okolicach Wołomina.
Dołączył do 32 Pułku Piechoty 8 Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Po wkroczeniu Sowietów w połowie sierpnia wyjechał do Lublina, gdzie zajmował się odtwarzaniem Komendy Okręgu Lublin AK. Na początku 1945 roku został aresztowany przez NKWD. W marcu komunistyczny sąd skazał Iszkowskiego na karę śmierci zamienioną wkrótce na dziesięć lat więzienia. Dzięki staraniom jego żony karę więzienia skrócono do dwóch lat z zaliczeniem okresu pobytu w areszcie. Na początku 1947 roku Iszkowski wyszedł na wolność.
Do 1956 roku wielokrotnie zwalniano go z pracy. Był inwigilowany przez komunistyczne służby. W 1956 przywrócono mu stopień wojskowy. Podjął pracę w Aeroklubie Podhalańskim w Nowym Sączu. Zmarł 29 sierpnia 1962 roku. Jego pogrzeb przerodził się w manifestację patriotyczną. 11 maja 1999 roku Sąd Okręgowy w Nowym Sączu unieważnił wyrok śmierci wydany w 1945 roku.
