piątek,
Tadeusz Kobyliński
Dziś mija rocznica urodzin polskiego oficera wywiadu, cichociemnego, kawalera Orderu Virtuti Militari.
Tadeusz Kobyliński urodził się 16 września 1914 roku w Ostrołęce. W 1933 roku ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu Szkoły Podoficerskiej Saperów w Modlinie uzyskał stopień kaprala. W 1935 roku przeszedł do służby w Policji Państwowej. W 1939 roku był funkcjonariuszem służby śledczej Policji Państwowej w Czortkowie. 20 września przeszedł do Rumunii. Przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do polskich oddziałów. Podczas kampanii francuskiej walczył w szeregach 1. Batalionu Saperów 1. Dywizji Grenadierów. Po klęsce Francuzów działał w polskim wywiadzie w Oddziale II w Lyonie. W 1942 roku przedostał się do Wielkiej Brytanii.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie wywiadu. 26 czerwca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. Na początku lipca 1943 roku przebywał na Gibraltarze, gdzie był świadkiem katastrofy, w której zginął Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych, generał Władysław Sikorski. W nocy z 8 na 9 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 7” został przerzucony do kraju. Zrzut odebrała placówka „Jodła” położona około 50 kilometrów na północ od Radomia. Razem z nim skakali cichociemni major Jan Kamieński „Cozas”, porucznik Tadeusz Starzyński „Ślepowron” oraz kurier podporucznik Wiktor Karamać „Kabel”.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział do sekcji wywiadu ofensywnego Wschód – „Pralnia” Oddziału II Komendy Głównej AK. Po rozwiązaniu Armii Krajowej działał w strukturach Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, a następnie w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość. Późną jesienią 1945 roku opuścił Polskę. Do 1947 roku służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 11 listopada 1961 roku w Londynie.
