niedziela,
Operacja lotnicza „Boot”
W nocy z 27 na 28 marca 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Boot” w okupowanej Polsce wylądowali przybysze z Anglii. Byli to cichociemni porucznik Zbigniew Bąkiewicz „Zabawka”, podporucznik Lech Łada „Żagiew”, podporucznik Rafał Niedzielski „Mocny”, porucznik Jan Rostek „Dan”, porucznik Tadeusz Śmigielski „Ślad” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj podporucznik Leszek Janicki „Maciej”. Spadochroniarze opuścili Wyspy Brytyjskie na pokładzie samolotu Halifax L-9613 „V”, którego załogą dowodził kapitan nawigator Antoni Voelnagel. Odlot nastąpił z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Skoczków odebrała placówka odbiorcza „Trawa” koło wsi Przyrów w odległości trzydziestu kilometrów od Częstochowy.
Zbigniew Bąkiewicz (1912–1996)
Urodził się w Chrobotach niedaleko Grodziska Mazowieckiego. W 1932 roku zdał egzamin dojrzałości. Po odbyciu służby wojskowej wstąpił do Straży Granicznej. W 1936 roku uzyskał stopień podporucznika. Brał udział w wojnie obronnej 1939, po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w 4. Brygadzie Kadrowej Strzelców przemianowanej następnie na 1. Samodzielną Brygadę Spadochronową. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie w dywersji.
W przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział na III Odcinek „Wachlarza”. Był instruktorem wyszkolenia. Wiosną 1943 roku trafił do Kedywu, gdzie zajmował się prowadzeniem szkoleń w szkole dywersji „Zagajnik”. Podczas powstania warszawskiego walczył w Śródmieściu w szeregach batalionu „Ostoja”. Po kapitulacji Warszawy dostał się do niewoli. Do końca wojny przebywał w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Po uwolnieniu służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. W 1949 roku został zdemobilizowany. Zdecydował się pozostać na emigracji. Zmarł 26 października 1996 roku w Wielkiej Brytanii.
Lech Łada (1910–1943)
Przyszedł na świat 1 października 1910 roku w Rzymie. Studiował na Wydziale Inżynierii Wodnej Politechniki Warszawskiej. W 1939 roku obronił dyplom inżyniera budownictwa wodnego. Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach 14. Dywizjonu Artylerii Konnej Podlaskiej Brygady Kawalerii. Zdołał uniknąć niewoli. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej. Pod koniec 1939 roku przedostał się na Węgry. W konsulacie polskim w Budapeszcie otrzymał zadanie wywiadowcze do realizacji w kraju. 23 stycznia 1940 roku został aresztowany przez Niemców. Poddano go brutalnemu śledztwu. Po kilku dniach zdołał z biec z aresztu. W maju 1940 roku zameldował się we Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do 4. Brygady Kadrowej Strzelców przemianowanej następnie na 1. Samodzielną Brygadę Spadochronową.
Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji. W ramach operacji lotniczej „Boot” został przerzucony do okupowanej Polski. Po standardowej aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji otrzymał przydział na stanowisko kierownika bazy w Równem na II Odcinku „Wachlarza”. Jesienią 1942 roku nawiązał kontakt z oddziałem partyzanckim „Gryzoni”. Żołnierzami tej formacji byli Gruzini zbiegli z niewoli niemieckiej. Na bazie „Gryzoni” utworzył oddział dywersyjny Armii Krajowej. Zginął na początku 1943 roku w wyniku osobistego konfliktu z dowódcą Gruzinów.
Rafał Niedzielski (1923–1943)
Rafał Andrzej Niedzielski urodził się 25 maja 1923 roku w Szczebrzeszynie. We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Zdołał dotrzeć do Francji, gdzie służył w 10. Brygadzie Kawalerii Pancernej. Walczył w kampanii francuskiej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do 24. Pułku Ułanów 10. Brygady Kawalerii Pancernej. W 1941 roku został przeniesiony do 4. Brygady Kadrowej Strzelców przemianowanej następnie na 1. Samodzielną Brygadę Spadochronową. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie w zakresie dywersji.
W okupowanej Polsce otrzymał przydział na I Odcinek Wachlarza. Dowodził patrolem dywersyjnym w Winnicy. Wiosną 1943 roku został przydzielony do Kedywu Obszaru Lwowskiego AK na stanowisko dowódcy Oddziału Dyspozycyjnego Kedywu. W czerwcu 1943 roku podczas jazdy pociągiem na trasie Warszawa–Lwów został zatrzymany przez niemiecką żandarmerię. Po kilku dniach zdołał zbiec z aresztu. Dołączył do partyzanckiego Zgrupowania „Ponurego”. Brał udział w wielu akcjach bojowych. 4 września 1943 w Wólce Plebańskiej żołnierze Zgrupowania zatrzymali przejeżdżający tamtędy pociąg. Zdobyto kilkanaście sztuk niemieckiej broni maszynowej. Jedynym poległym w czasie akcji polskim żołnierzem był Rafał Niedzielski. Pośmiertnie otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari. Był najmłodszym cichociemnym.
Jan Rostek (1918–1943)
Pochodził z Podkarpacia. W 1936 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Po jej ukończeniu otrzymał przydział do 12. Pułku Ułanów Podolskich, gdzie dowodził plutonem. 1 sierpnia 1939 roku uzyskał stopień podporucznika. Podczas mobilizacji jego jednostkę włączono w skład Wołyńskiej Brygady Kawalerii pod dowództwem pułkownika Juliana Filipowicza. Pierwszego dnia drugiej wojny światowej walczył w bitwie pod Mokrą, gdzie został raniony w głowę. Trafił do szpitala, 4 września razem z całą placówką został ewakuowany do Równego. Po agresji ZSRR na Polskę przeszedł na Węgry. Na początku 1940 roku zameldował się we Francji. Otrzymał przydział do 24 Pułku Ułanów w składzie 10. Brygady Kawalerii Pancernej. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Zgłosił się do służby w kraju i odbył kurs w polskiej szkole wywiadu działającej pod przykrywką Oficerskiego Kursu Doskonalącego Administracji Wojskowej. 13 stycznia 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej.
Po wylądowaniu w okupowanej Polsce otrzymał przydział do wywiadu ofensywnego Referatu „Wschód” Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Komendy Głównej AK. Skierowano go do ośrodka wywiadu w Kijowie. Na początku 1941 roku komórka wywiadu AK w Kijowie została rozpracowana przez niemiecki kontrwywiad wojskowy Abwehrę. 14 stycznia 1943 roku Jan Rostek został aresztowany razem z cichociemnymi Wiesławem Ipohorskim-Lenkiewiczem oraz Januszem Zalewskim. Do 8 marca 1943 roku przebywał w więzieniu w Kijowie, jego dalsze losy są nieznane. Prawdopodobnie został zamordowany.
Tadeusz Śmigielski (1920–???)
Przyszedł na świat w Warszawie. W 1933 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął służbę wojskową. Szkolił się w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie, a następnie odbył praktykę na stanowisku dowódcy drużyny 5. batalionu saperów w Brześciu nad Bugiem. Po przejściu do cywila krótko pracował na kolei. W 1937 roku został zawodowym żołnierzem, służył w 1. Batalionie Mostów Kolejowych w Krakowie jako dowódca plutonu łączności. W 1939 roku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Podczas kampanii wrześniowej służył w Ośrodku Zapasowym Mostów Kolejowych nr 1. 19 września razem ze swoją jednostką przeszedł na Węgry i został internowany. Po ucieczce, na początku 1940 roku zameldował się we Francji. Został skierowany do Oficerskiego Ośrodka Wyszkolenia Saperów w Thouars, a następnie do Centrum Wyszkolenia Saperów w Versailles. W czerwcu wrócił do Thouars, gdzie został ranny podczas niemieckiego bombardowania. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Początkowo przebywał w szpitalu w Liverpoolu. Później otrzymał przydział do Zgrupowania Saperów przy 7. Brygadzie Kadrowej Strzelców. Wkrótce został przeniesiony do 4. Brygady Kadrowej Strzelców przekształconej następnie w 1. Samodzielną Brygadę Spadochronową. Zgłosił się do służby w kraju. Odbył szkolenie w polskiej szkole wywiadu działającej pod kamuflażem Oficerskiego Kursu Doskonalenia Administracji Wojskowej. 13 stycznia 1942 roku został zaprzysiężony. Po przerzucie do okupowanej Polski otrzymał przydział do Referatu „Wschód” Wydziału Wywiadu Ofensywnego Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej. Objął stanowisko instruktora referatu i oficera do zadań specjalnych. Prowadził działania wywiadowcze na terenach wschodnich.
Latem 1943 roku został przeniesiony do Obszaru Lwowskiego AK. 22 czerwca aresztowało go lwowskie gestapo. Jesienią przewieziono go do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz. Wkrótce trafił do KL Buchenwald, a następnie do KL Mittelbau-Dora i do KL Bergen-Belsen. 15 kwietnia 1945 roku został uwolniony przez Brytyjczyków. W październiku 1945 roku zameldował się w Londynie. Jego dalsze losy nie są znane.
