piątek,
Michał Wilczewski
Dziś mija rocznica urodzin polskiego nauczyciela, kapitana piechoty Wojska Polskiego, cichociemnego.
Michał Wilczewski urodził się 4 listopada 1907 roku w Kurzelówce. Był uczniem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Czortkowie. W 1928 roku zdał egzamin dojrzałości i uzyskał prawo do nauczania w szkołach powszechnych. Pracował na roli i jako nauczyciel w wiejskich szkołach. W ramach służby wojskowej odbył kurs podchorążych rezerwy piechoty. Po ćwiczeniach rezerwy w 1932 roku uzyskał stopień podporucznika. Cztery lata później został mianowany porucznikiem.
Podczas kampanii wrześniowej walczył na terenie Lubelszczyzny w szeregach 54. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych jako dowódca kompanii. W listopadzie 1939 roku przeszedł na Węgry i został internowany. Na początku 1940 roku zdołał zbiec. W marcu zameldował się we Francji. Służył w 7. Pułku Piechoty. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał przydział do 1. Brygady Strzelców. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł szkolenie ze specjalnością w dywersji.
W nocy z 18 na 19 października 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Oxygen 8” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Włodzimierz Klocek „Garłuch” oraz kurier podporucznik Franciszek Młynarz „Biegacz”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Obrus” w okolicach miejscowości Nieborów, kilkanaście kilometrów od Łowicza. Po odbyciu aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział do Kedywu Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej.
Pod koniec 1943 roku dotarł do Lwowa, gdzie został mianowany szefem dywersji Okręgu Stanisławów AK. Organizował ośrodki Kedywu w podległych mu rejonach. Brał udział w akcjach bojowych, odbierał zrzuty lotnicze z zaopatrzeniem dla polskiego podziemia. Latem 1944 roku został dowódcą Oddziału Specjalnego Dywersyjno-Dyspozycyjnego przy 40. Pułku Piechoty AK. Po wkroczeniu Armii Czerwonej jego oddział został rozwiązany. Wilczewski kontynuował działalność konspiracyjną we Lwowie. 14 lutego 1945 roku podczas próby jego aresztowania przez NKWD popełnił samobójstwo, zażywając truciznę. Jego miejsce pochówku nie jest znane.
