poniedziałek,
Jan Parczewski
Jan Parczewski urodził się 13 czerwca 1923 roku w Szturmówce. W chwili wybuch drugiej wojny światowej miał szesnaście lat. Jego rodzinne strony znalazły się pod sowiecką okupacją. Wiosną 1940 roku został zesłany wraz z matką do Kazachstanu. Wcześniej jego ojca aresztowało NKWD. Po zawarciu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa. Służył w 28. Pułku Piechoty 10. Dywizji Piechoty.
Po ewakuacji polskich oddziałów na Bliski Wschód zgłosił się do służby w kraju i został przerzucony do Wielkiej Brytanii. Odbył szkolenie ze specjalnością w radiotelegrafii. 25 lutego 1944 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 26 na 27 grudnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Staszek 2” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Bronisław Czepczak-Górecki „Zwijak”, kapitan Stanisław Dmowski „Podlasiak”, podporucznik Jan Matysko „Oskard”, major Zdzisław Sroczyński „Kompresor” oraz major Witold Uklański „Herold”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Wilga 1” w okolicach miejscowości Szczawa niedaleko od Nowego Targu.
Po skoku znalazł się w szeregach 1. Pułku Piechoty Strzelców Podhalańskich AK. Po rozwiązaniu Armii Krajowej działał w konspiracji w ramach organizacji NIE. W 1945 roku wyjechał do Lęborka i podjął pracę. Próbował działać politycznie, wstąpił do PPS. Po zjednoczeniu partii z PPR został wydalony z jej szeregów. Był prześladowany przez komunistyczne władze. W latach sześćdziesiątych został dyrektorem Zakładów Naprawczych Urządzeń Naftowych w Krośnie. Był wynalazcą i właścicielem kilku patentów. 25 marca 1967 roku popełnił samobójstwo.
