piątek,
Henryk Kożuchowski
Henryk Stefan Kożuchowski urodził się 14 stycznia 1911 w Warszawie. Uczył się w Korpusie Kadetów nr 2 w Chełmnie. W 1931 roku zdał egzamin dojrzałości i wstąpił do wojska. Ukończył w Szkołę Podchorążych Artylerii w Toruniu. Od 1933 roku służył w 25. Pułku Artylerii Lekkiej w Kaliszu. W 1936 roku otrzymał awans do stopnia porucznika. W 1939 roku ukończył kurs Wyższej Szkoły Wojennej i otrzymał przydział do 21. Dywizji Piechoty Górskiej w Bielsku-Białej.
Podczas kampanii wrześniowej jego jednostka znalazła się w składzie Armii „Kraków”. 16 września dostał się do niewoli, po kilkukrotnych ucieczkach dotarł do Warszawy, a następnie przeszedł na Łotwę. Zdołał przedostać się do Francji i wstąpił Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Służył w 2. Pułku Artylerii Lekkiej 2 Dywizji Strzelców Pieszych. W czerwcu 1940 roku dostał się do niewoli w rejonie granicy ze Szwajcarią. Zdołał zbiec i po wielu perturbacjach we wrześniu 1940 roku zameldował się w Wielkiej Brytanii.
Był oficerem 7. Brygady Kadrowej Strzelców, a następnie 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. Zgłosił się do służby w kraju i odbył odpowiednie przeszkolenie. W nocy z 8 na 9 kwietnia 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Cravat” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się porucznik Adam Boryczka „Brona”, kapitan Teodor Cetys „Wiking”, kapitan Stefan Mich „Jeż”, porucznik Roman Romaszkan „Tatar” oraz porucznik Alfred Zawadzki „Kos”. Skoczków przyjęła placówka odbiorcza „Łąka” niedaleko Łowicza. Po aklimatyzacji do życia w warunkach okupacji odbytej w Warszawie otrzymał przydział na stanowisko szefa Oddziału III Komendy Sztabu Okręgu Łódź AK. Na początku grudnia 1942 roku został aresztowany w Łodzi przez gestapo. W czerwce 1943 roku zbiegł z więzienia.
Kontrwywiad AK uznał, że kapitan Kożuchowski współpracuje z Niemcami, a ucieczka została sfingowana. Wyrokiem Wojskowego Sądu Specjalnego Okręgu Łódź AK otrzymał karę śmierci. Wyrok wykonano w lipcu 1943 roku. Po wielu latach okazało się, że kapitan Kożuchowski był niewinny. 19 stycznia 1980 roku został zrehabilitowany i uwolniony z zarzutów przez Komisję Rehabilitacyjną pod przewodnictwem pułkownika Kazimierza Iranka-Osmeckiego.
