poniedziałek,
Edward Kowalik
Dziś mija rocznica urodzin uczestnika kampanii wrześniowej, walk we Francji i powstania warszawskiego, cichociemnego.
Edward Kowalik urodził się 3 stycznia 1916 roku w Warszawie. W 1932 roku ukończył trzyletnią Szkołę Rzemieślniczą Przemysłową, gdzie zdobył dyplom elektromechanika. W tym samym roku wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Od 1935 roku służył jako radiomechanik w 6 Pułku Lotniczym we Lwowie.
Podczas kampanii wrześniowej jego jednostka weszła w skład Armii „Łódź”, a kapral Kowalik został przydzielony do drużyny łączności. 19 września przeszedł do Rumunii i został internowany. Po ucieczce z obozu internowania na początku 1940 roku zameldował się we Francji i został żołnierzem Polskich Sił Powietrznych. Obsługiwał radiostację na lotnisku w Lyonie. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Służył w 309. Dywizjonie Ziemi Czerwieńskiej.
Zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie w zakresie łączności radiowej lotnictwa, radiotelegrafii i dywersji. 4 marca 1943 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 9 na 10 kwietnia 1944 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 1” został przerzucony do okupowanej Polski. Na placówce odbiorczej „Koc 1” w okolicach Nieporętu razem z nim lądowali porucznik Zygmunt Gromnicki „Gula”, starszy sierżant Albin Łakomy „Twornik”, podpułkownik Felicjan Majorkiewicz „Iron”.
Po standardowej aklimatyzacji otrzymał przydział do referatu łączności lotniczej Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Komendy Głównej AK. Podczas powstania warszawskiego obsługiwał radiostację Wydziału Lotnictw. Naprawiał także inne radiostacje, m.in. „Błyskawicę”. Po kapitulacji Warszawy opuścił miasto z ludnością cywilną.
Organizował ośrodek radiowy Komendy Głównej AK w Milanówku. Pracował w referacie łączności lotniczej Wydziału Lotnictwa, obsługiwał radiostacje w Milanówku, Regnach, Rudnikach i Częstochowie. W maju 1945 roku został aresztowany przez komunistyczne służby. Trafił do więzienia NKWD na moskiewskiej Łubiance. Jesienią zwolniono go na mocy tzw. amnestii.
Pracował w Polskich Liniach Lotniczych LOT. Został zwerbowany przez Wydział II Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Po kilkunastu miesiącach odmówił dalszej współpracy i w konsekwencji został zwolniony z pracy. Po półrocznej przerwie ponownie nawiązał współpracę, która zakończyła się prawdopodobnie w 1956 roku. Zdobył dyplom inżyniera na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej. Zmarł 26 października 1987 roku.
