wtorek,
Władysław Marmurowicz
Władysław Marmurowicz urodził się 27 czerwca 1896 roku. Po powołaniu do armii austriackiej w czasie pierwszej wojny światowej ukończył szkołę oficerską w Orawie w stopniu chorążego. W 1918 roku wstąpił do Armii Hallera. W tym samym roku otrzymał awans do stopnia podporucznika. Od 1921 roku służył w 47 pułku piechoty Strzelców Kresowych. W 1928 roku już jako kapitan otrzymał przydział do 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie (obecnie Chorzów). W latach 1932–1935 był oficerem w 3 pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku. Po ukończeniu 42 lat przeniesiono go do grupy administracyjnej korpusu oficerów administracji.
Podczas kampanii wrześniowej był kwatermistrzem w 115 Pułku Piechoty. Od pierwszych dni okupacji działał w Służbie Zwycięstwu Polski. Był kwatermistrzem Okręgu Śląsk. W 1942 roku Komenda Główna Armii Krajowej powierzyła mu stanowisko kwatermistrza Poznańskiego Okręgu AK. Zamieszkał w Ostrowie Wielkopolskim. Zajmował się opracowywaniem planów zaopatrzenia na okres odtwarzania sił zbrojnych. Poprzez kurierów łączność z bazą zaopatrzenia materiałowego w Warszawie.
W 1942 roku otrzymał awans do stopnia majora. W 1943 roku objął stanowisko szefa sztabu Poznańskiego Okręgu AK. 29 stycznia 1944 roku został aresztowany przez Niemców. Podczas brutalnego śledztwa w poznańskim gestapo zachował niezłomną postawę. Zginął 8 lutego 1944 roku.
