środa,
Wacław Janaszek
Wacław Piotr Janaszek urodził się 1 grudnia 1903 roku w Radomiu. W 1920 roku wstąpił do Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie, trzy lata później zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął naukę w warszawskiej Oficerskiej Szkole Inżynierii. 1 października 1925 roku otrzymał stopień podporucznika i przydział do 5. Pułku Saperów w Krakowie. W 1928 roku przeniesiono go do Modlina, dwa lata później został członkiem Komisji Doświadczalnej Saperów. W latach 1936-1938 ukończył Wyższą Szkołę Inżynierii w Warszawie, uzyskując tytuł inżyniera wojskowego.
Podczas kampanii wrześniowej służył jako kapitan w Dowództwie Saperów Armii „Pomorze”, po przebiciu się przez Puszczę Kampinoską brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji uniknął niewoli i jako jeden z pierwszych wstąpił do konspiracyjnej organizacji Służba Zwycięstwu Polski. W 1942 roku już jako major objął stanowisko szefa sztabu Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej.
W chwili wybuchu powstania warszawskiego był szefem sztabu Zgrupowania „Radosław”. Jedenastego dnia walk jego dowódca podpułkownik Jan Mazurkiewicz został poważnie raniony i Janaszek tymczasowo przejął dowodzenie zgrupowaniem. 25 sierpnia 1944 roku w rejonie Starego Miasta odniósł ciężkie rany po wybuchu pocisku z ciężkiego moździerza kolejowego. Podczas ewakuacji Starówki przez kanały przeniesiono go na noszach.
Po skierowaniu zgrupowania na Czerniaków trafił do szpitala polowego przy ulicy Drewnianej. 27 września 1944 roku razem z grupą innych rannych powstańców został zamordowany przez Niemców. Pośmiertnie otrzymał awans do stopnia podpułkownika.
