czwartek,
Wacław Chojna
Wacław Chojna urodził się 4 sierpnia 1907 w Zasławiu na Wołyniu. W 1927 roku ukończył Państwowym Gimnazjum w Zdołbunowie i zdał egzamin dojrzałości. Postanowił zostać zawodowym żołnierzem, po odbyciu Kursu Szkoły Podchorążych w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej trafił do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu. 15 sierpnia 1930 roku otrzymał stopień podporucznika i przydział do 4. Kujawskiego Pułku Artylerii Lekkiej w Inowrocławiu.
W szeregach macierzystej jednostki walczył w kampanii wrześniowej, uczestniczył m.in. w bitwie nad Bzurą. Po klęsce wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli, jednak po dwóch próbach zdołał uciec i przedostać się do Inowrocławia. Ostrzeżony przed grożącym mu aresztowaniem, w listopadzie 1939 roku udał się do Warszawy. W grudniu wstąpił w szeregi Związku Czynu Zbrojnego, a następnie w 1940 roku przeszedł do Polskiej Organizacji Zbrojnej.
W 1942 roku Polska Organizacja Zbrojna została scalona z Armią Krajową, jesienią tego roku Wacław Chojna otrzymał awans do stopnia kapitana. Był szefem komórki legislacyjnej Kedywu Komendy Głównej AK, zajmował się sprawami organizacyjnymi i personalnymi, druga podległa mu komórka zapewniała dokumenty do prowadzenia bieżących prac Kedywu. Kapitan Chojna był także współodpowiedzialny za Archiwum KG AK. Kilkakrotnie brawurowo uciekł Niemcom po przypadkowym zatrzymaniu.
W chwili wybuchu powstania warszawskiego oddziały Kedywu zostały włączone do Zgrupowania „Radosław”. Kapitan Chojna jako oficer sztabu tej formacji przeszedł szlak bojowy od Woli, przez Stare Miasto, Czerniaków, Mokotów i Śródmieście. W pierwszych dniach października 1944 roku został awansowany na stopień majora i otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej, przebywał w obozach jenieckich Sandbostel i Murnau.
Po uwolnieniu przez Amerykanów w kwietniu 1945 roku trafił do 2. Karpackiego Pułku Artylerii Lekkiej we Włoszech. Wraz z tą jednostką został przetransportowany do Wielkiej Brytanii. Po kilku bezowocnych próbach ściągnięcia rodziny do Anglii postanowił wrócić do kraju.
8 maja 1947 roku transportem morskim dotarł do portu w Gdyni, a następnie przyjechał do Inowrocławia. Trzy miesiące później został zatrzymany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa, po przejściu wielu przesłuchań ostatecznie go zwolniono. Stwarzano mu duże problemy z podjęciem stałej pracy. W 1956 roku podczas Poznańskiego Czerwca uruchomił zdobyty przez demonstrujących robotników czołg. Zmarł 2 grudnia 1976 roku w Warszawie.
