czwartek,
Tadeusz Towarnicki
Tadeusz Józef Towarnicki herbu Sas urodził się 19 maja 1910 roku we Lwowie. W rodzinnym mieście ukończył siedem klas gimnazjum, później uczył się w Państwowej Szkole Morskiej w Tczewie. W ramach służby wojskowej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Rawie Ruskiej. W latach 1932–1936 studiował w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego we Lwowie.
W 1939 roku został zmobilizowany, podczas kampanii wrześniowej brał udział w bitwie nad Bzurą i w obronie Warszawy. Po kapitulacji uniknął niewoli i pozostał w stolicy. Początkowo wstąpił do organizacji konspiracyjnej Orzeł Biały, od 1941 roku był członkiem Związku Walki Zbrojnej, gdzie objął obowiązki zastępcy dowódcy oddziału 993/W, którego jednym z głównych zadań była likwidacja osób skazanych na śmierć wyrokami sądów podziemnych.
Brał udział w wielu akcjach bojowych, m.in. w likwidacji groźnego konfidenta gestapo Józefa Staszauera w lokalu gastronomicznym „Za kotarą”, kiedy doszło do gwałtownej strzelaniny z przypadkowo spotkaną grupą współpracowników gestapo. 25 czerwca 1943 roku dowodził zamachem na niemieckiego komisarza warszawskich przedsiębiorstw miejskich Ernsta Dürrfelda. W tym okresie dwukrotnie otrzymał Krzyż Walecznych. W lipcu 1944 roku otrzymał awans do stopnia porucznika.
W ramach przygotowań do akcji „Burza” wiosną 1944 roku oddział 993/W przekształcono w kompanię strzelecką. W formacji tej dowodził jednym z trzech plutonów. Pod koniec lipca kompanię włączono do batalionu Armii Krajowej „Pięść”. W pierwszym dniu powstania warszawskiego pluton porucznika Towarnickiego otrzymał zadanie przejęcie trzech niemieckich ciężarówek porzuconych przy ulicy Okopowej na Woli. Po przybyciu na miejsce żołnierze AK niespodziewanie zostali ostrzelani przez Niemców ukrytych w jednej z kamienic. Tadeusz Towarnicki został ciężko ranny, zmarł tego samego dnia, nie odzyskawszy przytomności. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
