poniedziałek,
Tadeusz Chojko
Tadeusz Chojko urodził się 16 maja 1920 roku. Wcześnie stracił rodziców i od czternastego roku życia musiał zarabiać na swoje utrzymanie. Imał się różnych zajęć, w końcu zdecydował się na wyjazd do Warszawy. Dostał się do Junackich Hufców Pracy i zdobył wykształcenie hotelarskie w Zawodowej Szkole Hotelarskiej. W szkole nauczył się trzech języków obcych. Marzył o pracy w dyplomacji, w 1939 roku pojawiła się możliwość objęcia posady w polskiej ambasadzie w Paryżu, jednak plany pokrzyżowała wojna.
W 1941 roku wstąpił do Szarych Szeregów. Jego bezpośrednim przełożonym był Jan Bytnar „Rudy”. Po praktyce w dywersji i małym sabotażu w sierpniu 1943 roku został żołnierzem oddziału Agat. W jego mieszkaniu mieścił się magazyn broni oddziału. Ukończył tajną Szkołę Podchorążych Wiarus.
Brał udział w licznych akcjach zbrojnych. W akcji pod Arsenałem celnym rzutem butelki zapalającej zatrzymał samochód-więźniarkę. W akcjach Kretschmann, Rodewald i Hahn został przydzielony do grupy ubezpieczenia. W tragicznej akcji Stamm był członkiem zespołu wykonawczego. Podczas akcji Wilanów razem z grupą „streifa” udanie atakował posterunek niemiecki na szosie powsińskiej.
W powstaniu warszawskim walczył w szeregach batalionu Parasol jako dowódca trzeciego plutonu 2. kompanii. Uczestniczył w walkach na Woli, w okolicy placu Kercelego, w obronie cmentarza kalwińskiego oraz w ruinach getta. W połowie sierpnia został ciężko raniony odłamkami granatnika. 31 sierpnia przedostał się kanałami do Śródmieścia. Po upadku powstania trafił do niemieckiej niewoli.
Po wyzwoleniu obozu wrócił do Polski, jednak musiał szybko uciekać na Zachód przed funkcjonariuszami Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W 1947 roku przyjechał jeszcze raz do kraju po swoją poślubioną w czasie wojny żonę. Przez zieloną granicę wyemigrowali do Kanady. Tadeusz Chojko na stałe do Warszawy wrócił dopiero pod koniec lat dziewięćdziesiątych. Zmarł 8 października 2007 roku.
