piątek,
Tadeusz Bejt
Tadeusz Bejt urodził się 20 maja 1923 roku w Mąkolinie niedaleko Płocka. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Uczył się w Męskim Gimnazjum im. Tow. Jana Zamoyskiego w Warszawie. W okresie wojny kontynuował naukę na tajnych kompletach w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Podczas okupacji hitlerowskiej był członkiem polskiego podziemia. Służył jako kurier Komendy Głównej Armii Krajowej. Zarabiał na życie jako rikszarz. W 1944 roku odbył szkolenie służb specjalnych i został oddelegowany na Wołyń. Po rozbrojeniu 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty przez Sowietów wrócił do Warszawy.
Brał udział w powstaniu warszawski. Walczył w szeregach batalionu „Czata 49” w składzie Zgrupowania „Radosław”. Po kapitulacji Warszawy wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Latem 1945 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Wkrótce go zwolniono.
Czując się zagrożony aresztowaniem, opuścił kraj i na krótko zamieszkał we włoskiej Ankonie, jednak ostatecznie zdecydował się nadal być kurierem. Organizował trasy kurierskie i punkty przerzutowe na granicy polsko-niemieckiej. Brał udział w przerzucie osób ściganych przez komunistyczne służby oraz członków rodzin polskich żołnierzy pozostających za granicą.
Jego działalność mocno nie podobała się polskim komunistom. Jesienią 1947 roku współpracujący z Ministerstwem Bezpieczeństwa Publicznego były niemiecki agent kryminalny porwał Tadeusza Bejta z mieszkania w angielskiej strefie okupacyjnej Berlina. Bejt w pidżamie został przewieziony do Warszawy. Osadzono go w więzieniu mokotowskim.
18 listopada 1948 roku Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 11 lutego 1949 roku w więzieniu mokotowskim. Do dziś miejsce jego pochówku pozostaje nieznane. 22 stycznia 1993 roku Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie uznał wyrok w sprawie Tadeusza Bejta z 1948 roku za nieważny.
