Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
środa,
Stefan Stec
Stefan Stanisław Stec urodził się 25 listopada 1889 we Lwowie. Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej. Po wybuchu pierwszej wojny światowej jako mieszkaniec zaboru austriackiego został powołany do armii austro-węgierskiej. Początkowo trafił do szkoły oficerskiej, później służył w 10. Batalionie Pionierów.
Jesienią 1915 roku otrzymał skierowanie do szkoły obserwatorów lotniczych. Na początku 1916 roku rozpoczął służbę jako obserwator na samolotach rozpoznawczych na froncie wschodnim. W 1918 roku odbył kurs pilotażu oraz kurs pilotażu myśliwskiego. Pod koniec wojny latał na myśliwcach Albatros D.III na froncie austriacko-włoskim.
Po zakończeniu działań zbrojnych powrócił do rodzinnego Lwowa. Brał udział w walkach o miasto z Ukraińcami. 2 listopada 1918 roku grupa polskich lotników opanowała lwowskie lotnisko Lewandówka. Stec przedarł się do nich cztery dni później. Następnego dnia odbył swój pierwszy lot bojowy w barwach Wojska Polskiego.
15 listopada 1918 roku został wysłany do Warszawy z meldunkami dla Józefa Piłsudskiego. Stec na swoim samolocie miał namalowane godło osobiste – biało-czerwoną szachownicę. Dowódca lotnictwa, podpułkownik Hipolit Łossowski zauważył, że jest ona idealnym znakiem rozpoznawczym dla polskiego lotnictwa – posiada barwy narodowe, jest oryginalna i łatwo ją namalować. 1 grudnia 1918 roku Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego generał dywizji Stanisław Szeptycki oficjalnie wprowadził ją jako znak rozpoznawczy polskich samolotów. W kwietniu 1919 roku objął stanowisko dowódcy 7. Eskadry Lotniczej. Jednostka operowała w rejonie Lwowa.
Jesienią 1919 roku oddelegowano go na studia wojskowe do Francji. Po powrocie do kraju pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych, zajmował się uruchomieniem krajowej produkcji lotniczej. 11 maja 1921 roku zginął w katastrofie lotniczej na lotnisku mokotowskim w Warszawie.
