środa,
Prowokacja gliwicka
31 sierpnia 1939 roku siedmioosobowa grupa Niemców udających Polaków wdarła się do budynku radiostacji w Gliwicach.
Przed agresją III Rzeszy na Polskę w 1939 roku, Niemcy prowadzili działania mające na celu uzyskanie pretekstu do zbrojnego uderzenia. Liczyli na to, że jeśli stworzą propagandowy powód do rozpoczęcia wojny, to Wielka Brytania i Francji nie udzielą wsparcia Polakom.
Latem 1939 roku szef nazistowskiej służby bezpieczeństwa Reinhard Heydrich otrzymał rozkaz przygotowania ataku na gliwicką radiostację. Niemcy mieli udawać powstańców śląskich. Przed wojną Gliwice należały terytorialnie do Niemiec. W 1925 roku w tym mieście powstała radiostacja radiowa, w której znajdowały się studia mikrofonowe. Dziesięć lat później kilka kilometrów dalej powstał drugi obiekt z zainstalowanymi urządzeniami nadawczymi, do których sygnał był doprowadzany kablami ze starej radiostacji lub z Wrocławia.
Bezpośrednio przed napadem na telefoniczny rozkaz usunięto ochronę nowej radiostacji w Gliwicach. Pod pretekstem przyjacielskiej wizyty na terenie obiektu pojawił się funkcjonariusz policji. Miał on dopilnować, aby pracownicy stacji nie zmusili napastników do użycia przesadnej siły. 31 sierpnia około godziny 20:00 przez tylne drzwi do budynku weszli napastnicy udający powstańców śląskich.
Załoga radiostacji została zamknięta w piwnicy. Kiedy agresorzy próbowali nadać komunikat radiowy będący elementem prowokacji, okazało się, że w obiekcie nie ma mikrofonów. Sterroryzowani technicy wydali tzw. mikrofon burzowy, sporadycznie wykorzystywany dodo zawiadamiania radiosłuchaczy o nadciągającej burzy.
Jeden z napastników zaczął odczytywać przygotowany wcześniej komunikat, jednak po kilku słowach radio zamilkło z nieznanych przyczyn. Prowokacja okazała się kompromitacją dla organizatorów. Nie przeszkadzało to jednak niemieckiej propagandzie. Dwie godziny po „napadzie” wszystkie nadajniki rozgłośni Deutschlandsender wyemitowały obszerną informację o „polskich prowokacjach”. Hitlerowska strategia okazała się nieskuteczna, po niemieckiej agresji na Polskę, 3 września, Wielka Brytania i Francja wypowiedziały III Rzeszy wojnę.
Na terenie radiostacji zamordowano mieszkańca pobliskiej wsi, uczestnika powstań śląskich Franciszka Honioka. Miało to uwiarygodnić wersję o udziale powstańców. Na miejscu prowokacji pozostawiono także zwłoki zamordowanych niemieckich więźniów przebranych w polskie mundury. Ich zdjęcia przedstawiono zagranicznym korespondentom następnego dnia. Po akcji napastnicy udali się do hotelu w centrum miasta.
Operacja w Gliwicach była tak utajniona, że nie pozostał po niej żaden ślad na piśmie. Przebieg prowokacji gliwickiej został poznany w roku 1945 na procesie norymberskim.
