środa,
Polska flaga nad Monte Cassino
18 maja 1944 roku żołnierze 12. Pułku Ułanów Podolskich zatknęli na murach klasztoru Monte Cassino polską flagę. W samo południe w ruinach opactwa plutonowy Emil Czech odegrał na trąbce hejnał mariacki, ogłaszając zwycięstwo Polaków. Decydujące uderzenie poprzedzone było kilkoma dniami ataków alianckiego lotnictwa. Późnym wieczorem 16 maja do kolejnego natarcia na wzgórze Widmo ruszyły oddziały 2 Korpusu Polskiego. W twardej walce zdobywano bunkier po bunkrze i mimo dużych strat odpierano niemieckie kontrataki. Opanowano i utrzymano wzgórza „Widmo”, „593”, „Monte Castellone” i „Massa Albaneta”.
Na sąsiednich odcinkach sukcesy odnosiły francuskie kolonialne siły marokańskie i algierskie oraz XIII Korpus brytyjski. Niemiecka 1 Dywizja Pancerno-Spadochronowa została zagrożona okrążeniem i w nocy z 17 na 18 maja wycofała swoich żołnierzy. 18 maja polski patrol pokonał pole minowe i wkroczył do ruin klasztoru Monte Cassino. Droga na Rzym była otwarta.
Walka pod Monte Cassino trwała prawie pięć miesięcy. Stoczono cztery krwawe bitwy. Alianci stracili 54 tysiące żołnierzy. 2 Korpus Polski generała Andersa do walki w tym rejonie przystąpił w maju 1944 roku. Dopiero jego ofensywa przełamała niemiecką obronę. Polski sukces okupiono dużymi stratami, w ciągu czternastu dni poległo 923 żołnierzy, a 2931 zostało rannych.
