wtorek,
Pokój w Lubowli
15 marca 1412 roku król Polski Władysław Jagiełło oraz król Węgier i Niemiec Zygmunt Luksemburski zawarli traktat pokojowy. Wydarzenie to było zwieńczeniem spotkania obydwu monarchów w Lubowli na Spiszu.
Po bitwie pod Grunwaldem i zawarciu między Polakami i Krzyżakami traktatu pokojowego w Toruniu, Królestwo Polskie nadal pozostawało w stanie wojny z Węgrami. Zygmunt Luksemburski od początku wojny polsko-krzyżackiej konsekwentnie popierał zakon. Jesienią 1410 roku wojska węgierskie najechały Sądecczyznę. Po pokonaniu Krzyżaków znacznie wzrosła pozycja Polaków na arenie międzynarodowej. Węgierski władca został zmuszony do ustępstw.
W marcu 1411 roku w Nowej Wsi Spiskiej Zygmunt Luksemburski zawarł z Jagiełłą rozejm. 12 marca 1412 roku obaj władcy spotkali się w Lubowli na Spiszu. Trzy dni później podpisano traktat pokojowy. Pokój w Lubowli miał wielkie znaczenie dla monarchii jagiellońskiej. Pozycja Zakonu Krzyżackiego została jeszcze bardziej osłabiona. Władysław Jagiełło został uznany za pełnoprawnego chrześcijańskiego władcę. Królestwo Polskie wyszło z politycznej izolacji na arenie europejskiej. Polacy odzyskali wywiezione na Węgry przez króla Polski Ludwika Andegaweńskiego insygnia koronacyjne Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego.
W sierpniu 1412 roku Zygmunt Luksemburski ogłosił korzystny dla Polski wyrok w sporze z Krzyżakami. Przy okazji traktatu pokojowego Jagiełło udzielił władcy Węgier pożyczki. Jako jej zastaw w listopadzie 1412 roku ustanowiono tzw. zastaw spiski. W efekcie Podoliniec, Gniazda, Lubowla oraz trzynaście innych miast spiskich wraz z przynależnymi do nich tereny znalazły się we władaniu Polaków aż do 1769 roku.
