wtorek,
Piotr Abakanowicz
Piotr Abakanowicz „Barski” urodził się 21 czerwca 1890 roku w Warszawie. W 1912 roku ukończył Korpus Kadetów w Petersburgu i rozpoczął służbę w Wołyńskim Pułku Gwardii. Jako żołnierz tej jednostki w czasie drugiej wojny walczył w Prusach Wschodnich. W 1916 roku na własną prośbę przeniósł się do lotnictwa. Pod koniec tego samego roku ukończył Wojenną Szkołę Pilotów i wyjechał na kurs pilotów do Anglii.
Po powrocie do Rosji został skierowany do I. Korpusu Polskiego, gdzie zorganizował i objął dowództwo eskadry 16 samolotów. Kiedy w 1918 Korpus został zmuszony do złożenia broni, na jego rozkaz spalono samoloty. Próbował przedostać się do Francji, jednak został aresztowany przez bolszewików. Zmuszono go do wstąpienia do lotnictwa sowieckiego. Przy pierwszej okazji, 1 maja 1920 roku uciekł samolotem na polską stronę i wylądował na lotnisku wojskowym w Żodzinie. Uwolniono go od zarzutu zdrady i zachowano stopień pułkownika. Za udział w wojnie z bolszewikami został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
W latach 1921–1930 był zawodowym pilotem wojskowym. W 1930 roku z powodów zdrowotnych spowodowanych uczestnictwem w dwóch katastrofach lotniczych przeniesiono go do rezerwy. Nie brał udziału w kampanii wrześniowej. Kiedy dotarł na określone przydziałem lotnisko, wszystkie samoloty były już zniszczone przez niemieckie naloty.
W czasie okupacji związał się z Narodowymi Siłami Zbrojnymi. Latem 1944 roku objął funkcję komendanta Okręgu VI NSZ Warszawa, a od października tego roku został szefem sztabu NSZ. W 1945 sprawował funkcję komendanta Obszaru Południe NSZ.
W październiku 1945 roku aresztował go Urząd Bezpieczeństwa. Przed Wojskowym Sądem Rejonowym w więzieniu na Mokotowie otrzymał karę śmierci. Ostatecznie zamieniono ją na dożywocie. Po pobiciu przez funkcjonariuszy więziennych zmarł 1 czerwca 1948 roku w więzieniu we Wronkach.
