piątek,
Mirosław Panufnik
Dzisiaj mija rocznica urodzin polskiego teleelektryka, żołnierza Armii Krajowej, powstańca warszawskiego.
Mirosław Panufnik urodził się 15 kwietnia 1909 roku w Warszawie. Ukończył V Gimnazjum Miejskie. W 1927 roku zdał maturę. Studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, jednak po roku postanowił'przenieść się na Wydział Teletechniczny Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga i Rotwanda. W 1935 roku zdobył tytuł elektryka technologa. Już w trakcie studiów pracował amplifikatorni warszawskiej rozgłośni Polskiego Radia.
Po wybuchu drugiej wojny światowej do kapitulacji stolicy pracował w rozgłośni Polskiego Radia. Od początku okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji, w październiku 1939 roku został członkiem służby Zwycięstwu Polski. Pracował w Fabryce Aparatów Elektrotechnicznych Kazimierza Szpotańskiego. Prowadził kursy dla elektromonterów w szkole przyfabrycznej. Powstała ona z inicjatywy członków Stowarzyszenia Elektryków Polskich i pomagała chronić młodzież przed wywózkami do Niemiec.
Na przełomie 1942 i 1943 roku został przydzielony do Biura Badań Technicznych Wydziału Saperów Komendy Głównej Armii Krajowej. Był kierownikiem referatu studiów sabotażu i dywersji na liniach telekomunikacyjnych. Prowadził liczne szkolenia dla instruktorów i dowódców zespołów dywersyjnych. Równolegle był oficerem do spraw sabotażu pocztowo-telekomunikacyjnego w sztabie Kedywu Okręgu Warszawskiego AK. Latem 1943 roku przeniósł się do Biura Badań Technicznych, z którego ramienia współpracował z referatem II operacji technicznych oraz wywiadu i dywersji technicznej łączności Dowództwa Wojsk Łączności KG AK. Opracował instrukcję dotyczącą sabotażu i dywersji na liniach telekomunikacyjnych. Nosiła ona tytuł „Teletechnika. Podręcznik dla słuchaczy kursów dokształcających”.
W 1944 roku otrzymał awans do stopnia porucznika. Pod czas powstania warszawskiego był żołnierzem Podobwodu Śródmieście Południowe przydzielonym do plutonu łączności w batalionie „Iwo”. Współdziałał z ośrodkiem łączności K-2. Zginął 16 września 1944 roku po eksplozji bomby lotniczej.
