niedziela,
Leon Michalski
Dziś mija rocznica urodzin majora Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w czasie drugiej wojny światowej.
Leon Michalski urodził się 10 kwietnia 1915 w Strzałkowie, w Wielkopolsce. Uczył się Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu. Po maturze ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W stopniu podporucznika otrzymał przydział do 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie. W 1939 roku przeniósł się do lotnictwa. 3 czerwca rozpoczął kurs obserwatorów w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie. Wobec groźby wybuchu wojny kurs został przerwany, a Michalski został oddelegowany do Bazy Lotniczej nr 2 w Krakowie, gdzie został dowódcą plutonu wartowniczego.
Po niemieckim ataku na Polskę krakowska baza została ewakuowana na wschód. 22 września dostał się do sowieckiej niewoli. Uciekł z transportu wiozącego polskich oficerów w głąb ZSRR. W październiku zdołał przekroczyć granicę Węgier. Uzyskał pomoc w polskiej placówce dyplomatycznej i przez Jugosławię oraz Włochy już w listopadzie dotarł do Francji. Skierowano go do polskiej bazy w Lyonie. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Początkowo przebywał w bazach lotniczych. Na początku lutego 1941 roku rozpoczął kurs w szkole nawigatorów w Staverton. Po jego ukończeniu został przeszkolony w zakresie obsługi radaru. W czerwcu 1941 roku otrzymał przydział do nocnego 85 dywizjonu RAF w Hunsdon. Latał jako radioobserwator na ciężkich myśliwcach typu Havoc I. W lipcu przeniesiono go do 1454 Eskadry Myśliwskiej RAF w Colerne.
Jesienią 1942 roku otrzymał przydział do polskiego 307 Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego „Lwowskich Puchaczy” w Exeter. Latał jako nawigator na ciężkich dwusilnikowych myśliwcach Beaufighter VI. Jego pilotem był Ryszard Zwoliński. Wkrótce jego jednostka otrzymała nowocześniejsze samoloty Mosquito II. Od maja 1943 roku Dywizjon 307 wykonywał zadania bojowe nad Francją, a później także nad Zatoką Biskajską. W listopadzie jednostka została przeniesiona do Szkocji, skąd zwalczała samoloty Luftwaffe startujące z Norwegii.
W kwietniu 1944 roku rozpoczął studia na Wyższej Szkole Lotniczej w Weston-Super-Mare. Nie wrócił już do lotów bojowych. Po demobilizacji wyjechał do Argentyny. Działał w środowiskach polonijnych. Z powodzeniem prowadził prywatne przedsiębiorstwo. Po wojskowym zamachu stanu w 1955 roku stracił swój majątek. Wyjechał do Kostaryki. Zmarł 22 czerwca 1979 roku w wieku 64 lat.
