czwartek,
Jerzy Walerian Skolimowski
Dziś mija rocznica urodzin polskiego architekta, medalisty olimpijskiego, oficera wywiadu wojskowego.
Jerzy Walerian Skolimowski urodził się 9 grudnia 1907 w Łukowie. Był uczniem Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie, w 1926 roku zdał egzamin dojrzałości. Od 1927 roku studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1934 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera, a tematem jego pracy dyplomowej był projekt stadionu kolarskiego.
W czasie studiów jako zawodnik AZS Warszawa rozpoczął karierę wioślarską. Był sternikiem wioślarskim. Na IX Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w wyścigu ósemek zajął czwarte miejsce. Największe sukcesy odniósł w 1932 roku na olimpiadzie w Los Angeles, gdzie zdobył srebrny medal w dwójce ze sternikiem oraz brązowy w czwórce ze sternikiem. Start na XI Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku zakończył się bez większych sukcesów.
Po wybuchu drugiej wojny światowej i klęsce wrześniowej przedostał się na Węgry, jednak osadzono go tam w więzieniu. Na początku 1940 roku zdołał zbiec. Dotarł do Francji i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Ukończył Szkołę Podoficerów Artylerii Lekkiej. Brał udział w walkach podczas kampanii francuskiej. Za zasługi otrzymał Krzyż Virtuti Militari. Latem 1940 roku został internowany w Szwajcarii. Po ucieczce w 1941 roku po wielu perypetiach dotarł do Bejrutu. Został żołnierzem Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Walczył m.in. pod Tobrukiem. W 1942 roku zaprojektował osiedle dla polskich uchodźców z ZSRR, a także nadzorował jego budowę w Ugandzie.
W 1943 roku ukończył kurs spadochronowy oraz odbył szkolenie dla żołnierzy wojsk specjalnych. Od marca 1944 roku służył w Polskiej Brygadzie Spadochronowej. Jesienią jako oficer Secret Intelligence Service został zrzucony w centralnej Grecji, gdzie organizował sieć nadajników radiowych naprowadzających samoloty alianckie nad cele. Przy okazji pobytu w Grecji doprowadził do dezercji ponad stu dwudziestu Polaków z Pomorza i Śląska wcielonych do niemieckich oddziałów.
Po zakończeniu wojny zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Pracował jako architekt. Zmarł 12 lutego 1985 roku.
