piątek,
Jerzy Radomski
Jerzy Radomski urodził się 18 lipca 1915 roku w Czernihowie. Ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Walczył w kampanii wrześniowej. Był wtedy pilotem 113. Eskadry Myśliwskiej włączonej do Brygady Pościgowej, której zadaniem było zwalczanie wrogich samolotów zbliżających się do Warszawy. Latał na myśliwcach PZL P.11a. 1 września rano miał służbę w kluczu alarmowym, pierwszy lot bojowy odbył około godziny 7:00. Podczas pierwszej walki z niemieckimi bombowcami prawdopodobnie zestrzelił samolot Heinkel He 111. W następnym locie wykonanym tego dnia posłał na ziemię myśliwiec Messerschmitt Bf 109. W powietrznej walce został niegroźnie ranny w rękę. 5 września wspólnie z innymi pilotami zestrzelił bombowiec Junkers Ju 87.
Po ewakuacji do Rumunii przedostał się do Francji. Odbył szkolenie na sprzęcie francuskim i otrzymał przydział do polskiego Klucza Frontowego Nr 7 w składzie francuskiej Groupe de Chasse II/10. Nad Francją wspólnie z kolegami zestrzelił bombowiec Heinkel He 111. Po klęsce Francuzów przedostał się do Wielkiej Brytanii. Został przeszkolony na samolotach brytyjskich i od 23 sierpnia 1940 roku służył w 303. Dywizjonie Myśliwskim „Warszawskim” im. Tadeusza Kościuszki. Walczył w bitwie o Anglię. 30 września wspólnie z innym pilotem zniszczył bombowiec Dornier Do 215, tego samego dnia sam został zestrzelony, jednak nie odniósł poważniejszych obrażeń.
Pod koniec 1941 roku przeszedł do Dywizjonu 316, a od 28 czerwca 1943 roku służył w Dywizjonie 317. Po demobilizacji pozostał na emigracji. Służbę zakończył w stopniu kapitana. Kilkukrotnie był odznaczany, otrzymał Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyż Walecznych, czterokrotnie Medal Lotniczy, francuski Croix de Guerre 1939-1945. Po wojnie przez kilka lat był pilotem sił powietrznych Wielkiej Brytanii RAF. Otrzymał obywatelstwo brytyjskie. Zmarł 17 grudnia 1978 roku w Londynie.
