niedziela,
Jan Kosek „Janosik”
„W czasie powstania był wzorem żołnierza i z każdego nałożonego zadania wywiązywał się wzorowo, przejawiając wiele własnej inicjatywy”
–– kapitan Marian Malinowski „Pobóg”.
Jan Kosek urodził się 1 maja 1913 roku w Warszawie. We wrześniu 1939 roku był żołnierzem z obsługi naziemnej warszawskiego 1. Pułku Lotniczego. Podczas ewakuacji jednostki ze stolicy transport zatrzymał się pod Mińskiem Mazowieckim, Kosek wziął udział w ataku na niemieckie lotnisko polowe w okolicach Kałuszyna. Dołączył do żołnierzy 178. Pułku Piechoty, 2 października znalazł się w szeregach Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” generała Franciszka Kleeberga. Walczył w bitwie pod Kockiem.
Od 1942 roku działał w konspiracji. Brał udział w akcjach bojowych i sabotażowych. W powstaniu warszawskim walczył w szeregach Zgrupowania Armii Krajowej „Krybar”. Jego formacja pierwszego dnia walk atakowała cele w tzw. dzielnicy niemieckiej. W kolejnych dniach „Janosik” m.in. brał udział w atakach na budynki Uniwersytetu Warszawskiego i bronie barykad. 3 września odniósł ciężką rannę, z wyrwaną częścią łopatki był operowany w szpitalu na ulicy Bartosiewicza. W nocy po operacji został wyniesiony przez innego rannego powstańca przed wkraczającymi hitlerowcami. Po upadku powstania trafił do obozu jenieckiego Zeithein w Saksonii.
Bezpośrednio po zakończeniu wojny wrócił do Warszawy. Zataił swoją działalność w Armii Krajowej.
„Można by przypomnieć wiele sytuacji, w których Twoje bohaterstwo święciło triumfy. Ale Ty zawsze pozostawałeś skromny i nie szukałeś pochwał, bo taka była Twoja postawa: służba Polsce i bezinteresowna walka o Jej niepodległość”
–– strzelec Mieczysław Kluge „Karol”.
Jan Kosek zmarł 16 grudnia 1996 roku w Warszawie.
