piątek,
1423: Jagiełło nadaje prawa miejskie Łodzi
29 lipca 1423 roku otworzył nowy rozdział w historii Łodzi. W tym dniu król Władysław II Jagiełło nadał osadzie prawa miejskie. Akt lokacyjny został wydany w Przedbórzu nad Pilicą.
Nowe miasto miało rządzić się prawem magdeburskim. Władzę sprawował wójt i przed nim odpowiadali mieszkańcy. Wójt odpowiadał przed biskupem. Razem z aktem lokacyjnym miasto otrzymało prawo organizowania targów, co sprzyjało rozwojowi handlu. Wcześniej miejscowa ludność trudniła się głównie rolnictwem. Jagiełło zezwolił na organizowanie targu raz w tygodniu (w środę) i jarmarku dwa razy w roku. W 1433 roku Łódź otrzymała prawo używania własnej pieczęci miejskiej.
Najważniejszym miejscem w mieście był rynek, od niego odchodziły główne ulice. Tędy biegł także trakt królewski z Torunia do Krakowa. Dobre położenie pozwoliło na rozkwit handlu i usług, jednak mimo to, Łódź jeszcze długo była małym, niewiele znaczącym, biednym miastem. W 1459 roku mieszkańcy byli w stanie wyekwipować i wysłać tylko jednego zbrojnego na wyprawę przeciwko Krzyżakom. Prawdziwa ewolucja regionu i jego gospodarki nastąpiła dopiero w czasach rozbiorów.
Łódź, a właściwie Łodzia, bo taka była kiedyś nazwa, istniała już w XII wieku. Pierwsze zapiski o tej osadzie pochodzą z 1332 roku. W czasach Jagiełły była ona własnością biskupów włocławskich. To ich ambicji Łódź zawdzięcza prawa miejskie, chcieli oni posiadać jak najwięcej miast.
