niedziela,
Hieronim Miąc
Hieronim Miąc był jednym z głównych dowódców podczas Powstania Zamojskiego.
Urodził się 14 listopada 1906 roku w Lubartowie. Studiował na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Pracował jako urzędnik pocztowy. Odbył służbę wojskową. W momencie wybuch drugiej wojny światowej posiadał stopień porucznika rezerwy.
Po zakończeniu kampanii wrześniowej organizował działalność podziemną w Józefowie. W oparciu o struktury, które stworzył Miąc, Konrad Bartoszewski „Wir” sformował oddział Polskiego Związku Powstańczego w Józefowie włączony potem do Armii Krajowej. Hieronim Miąc został zastępcą „Wira”. Używał pseudonimu „Korsarz”.
Pod koniec 1942 roku na Zamojszczyźnie rozpoczęła się niemiecka akcja osadnicza. Miejscowych Polaków wywożono do obozów koncentracyjnych lub na roboty przymusowe. Część osób mordowano na miejscu. Niektórych mieszkańców przeznaczano do zniemczenia. Niemiecka akcja spotkała się ze zdecydowaną reakcją okolicznych oddziałów partyzanckich. Obrona Zamojszczyzny przed niemieckimi wysiedleniami na przełomie 1942 i 1943 roku nazwana została powstaniem zamojskim.
Józefowski oddział stoczył wiele walk z Niemcami. W lutym 1943 roku „Wir” i „Korsarz” wpadli w ręce niemieckiej żandarmerii, jednak partyzantom udało się ich szybko odbić. Niedługo potem „Wir” został ranny i umieszczony w biłgorajskim szpitalu.
Od marca 1943 roku obowiązki dowódcy józefowskiego rejonu Armii Krajowej pełnił Hieronim Miąc. Był to okres największego nasilenia walk na Zamojszczyźnie. Duża ilość akcji sabotażowych i dywersyjnych w okolicach Józefowa sprawiła, że region ten był nazywany „Rzeczpospolitą Józefowską”. 1 czerwca 1943 roku Józefów w ramach odwetu został zbombardowany przez niemieckie samoloty. Hitlerowcy chcieli spacyfikować miasteczko, jednak zostali wyparci przez oddziały AK dowodzone przez Miąca. Polaków wspierali sowieccy partyzanci.
1 sierpnia 1943 roku podczas zwycięskiej bitwy w lesie Dębowce koło Józefowa Hieronim Miąc został ranny. Zmarł 5 sierpnia na stole operacyjnym.
