niedziela,
Harmon C. Rorison
Harmon Chadbourn Rorison urodził się 15 kwietnia 1893 roku w Bakersville w Stanach Zjednoczonych. Ukończył studia na Uniwersytecie Georgii. Interesował się samolotami i przeszedł szkolenie lotnicze w Amerykańskiej Szkole Lotniczej w Mineola Field. W 1918 roku służył w amerykańskiej armii jako oblatywacz, a następnie jako pilot. W powietrznych walkach zestrzelił trzy niemieckie myśliwce. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej wrócił do Stanów Zjednoczonych.
W USA spotkał swojego kolegę ze szkoły pilotów, kapitana Meriana Coopera, dowiedział się od niego o grupie amerykańskich pilotów, którzy ochotniczo wybierają się do Polski, aby walczyć z bolszewikami. Rorison sam opłacił koszty podróży i jesienią 1919 roku zameldował się we Lwowie. Dołączył do zaprawionej już w bojach 7. Eskadry Myśliwskiej, razem z nim służyło tam jeszcze kilku innych Amerykanów, zima upłynęła im na lotach treningowych na nieznanych im wcześniej typach samolotów. 5 marca Rorison podczas lotu rozpoznawczego wykrył i ostrzelał bolszewickie pociągi pancerne i piechotę. Był pierwszym lotnikiem amerykańskim, który nawiązał kontakt bojowy z oddziałami Armii Czerwonej.
Brał udział w wyprawie kijowskiej. 15 maja 1920 roku podczas ataku na oddział piechoty bolszewickiej jego samolot został poważnie uszkodzony w rejonie Korusnia. Pilot zdołał awaryjnie wylądować, jednak znalazł się za linią frontu. Ścigany przez bolszewików przeszedł pieszo kilkadziesiąt kilometrów. Kiedy napotkał oddział polskiej kawalerii, nikt nie wierzył w jego opowieści, puszczono go wolno dopiero po telefonicznej weryfikacji tożsamości. 7 czerwca 1920 roku wspierał polskie oddziały broniące Koziatynia, po zaciętej walce jego samolot nie nadawał się już do użytku.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej wykonał wiele lotów bojowych. Ówczesne samoloty był zawodne, przeżył kilka kraks i awaryjnych lądowań. 12 czerwca 1920 roku podczas lądowania uszkodzonym samolotem uległ ciężkim obrażeniom i przez miesiąc nie mógł latać bojowo. 16 lipca odbył swój ostatni lot w barwach 7. Eskadry, na własną prośbę zwolnił się ze służby w Wojsku Polskim. Na oficjalnej uroczystości w Waszyngtonie w obecności Ignacego Paderewskiego otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari. Podczas służby w Wojsku Polskim trzykrotnie był odznaczany Krzyżem Walecznych.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracował w bankowości. Po przystąpieniu USA do drugiej wojny światowej ochotniczo zgłosił się do armii, służył w oddziałach lądowych. Zmarł 27 lutego 1976 roku w amerykańskim mieście Wilmington.
