niedziela,
Franciszek Dąbrowski
Franciszek Dąbrowski urodził się 17 kwietnia 1904 roku. W czasie wojny obronnej Polski w 1939 był zastępcą komendanta składnicy na Westerplatte.
Początki jego służby wojskowej to podjęta w listopadzie 1918 roku nauka w szkole podchorążych w Krakowie. W 1923 roku ukończył w stopniu podporucznika Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie. W okresie międzywojennym służył w kilku jednostkach, w 1935 roku otrzymał awans na kapitana.
Pod koniec 1937 roku przeniesiono go do Gdańska. Jego formalny przydział to Wydział Wojskowy Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku, faktycznie trafił na stanowisko zastępcy komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Prowadził szkolenia żołnierzy placówki w zakresie ochrony obiektów składnicy. Brał udział w pracach związanych z przygotowaniami do obrony.
Podczas kampanii wrześniowej walczył na Westerplatte. Według niektórych badaczy kapitan Dąbrowski 2 września przejął dowodzenie od majora Henryka Sucharskiego. Po kapitulacji trafił do niewoli. Po zakończeniu wojny powrócił do Polski i wstąpił do wojska. W 1950 uznano go za inwalidę wojennego i zwolniono z wojska. Rozpoczął się najtrudniejszy okres w jego życiu – nie miał pracy ani emerytury. Przeniósł się do Krakowa, po wielu staraniach, jako mieszkanie przydzielono mu pojedynczy pokój bez sanitariatu. Kiedy o sytuacji życiowej Dąbrowskiego dowiedział się dowódca Krakowskiego Okręgu Wojskowego, załatwił mu pracę sprzedawcy gazet w kiosku.
Po odwilży w 1956 roku został zrehabilitowany. Rozpoczął działania na rzecz utworzenia Związku Obrońców Westerplatte. Zmarł 24 kwietnia 1962 roku w Krakowie.
