wtorek,
Bój pod Huciskiem
30 marca 1940 roku w pobliżu wsi Hucisko Oddział Wydzielony Wojska Polskiego majora „Hubala” stoczył walkę z niemieckim batalionem.
Pod koniec kampanii wrześniowej major Henryk Dobrzański „Hubal” zebrał oddział żołnierzy zdecydowanych kontynuować walkę. Na początku października grupa Dobrzańskiego dotarła w Góry Świętokrzyskie. Od lutego 1940 roku oddział przyjął nazwę Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego.
Major Dobrzański unikał większych starć z okupantem, jednak w marcu Niemcy rozpoczęli przygotowania do likwidacji polskiego oddziału. Pod koniec marca ruszyła obława z udziałem pięciu tysięcy esesmanów i policjantów. Niemcy nie posiadali szczegółowych informacji, dlatego zaatakowali dwie wsie, w których często przebywał „Hubal”.
Atak na Hucisko miał przeprowadzić 51. batalion policji. W nocy z 29 na 30 marca czołówka niemieckiego batalionu została ostrzelana przez polską czujkę. Walka rozpoczęła się także pod Stefankowem. Niemieckie siły były przeważające i Polacy ponieśli straty. Nad ranem „Hubal” zarządził pogotowie bojowe.
Niemiecki szturm rozpoczął się około godziny 11:00. Polacy dopuścili przeciwnika na odległość kilkudziesięciu metrów, po czym otworzyli silny ogień. Niemcy ponieśli duże straty. Ich impet powstrzymał atak przeprowadzony z flanki. Po przeprowadzeniu rozpoznania „Hubal” stwierdził, że nie zagraża mu atak z innej strony i do walki wysłał swoje odwody. Stwierdzono także, że szosie Skłoby–Hucisko stoją słabo zabezpieczone niemieckie samochody. Zaatakowali je polscy kawalerzyści. Na odgłos strzałów na tyłach niemieccy policjanci przystąpili do odwrotu. Podczas ucieczki ponieśli kolejne straty.
Bój pod Huciskiem był pierwszą poważną walką partyzancką w czasie drugiej wojny światowej. Niemcy nie zdołali wykorzystać swojej znacznej przewagi liczebnej. Ich straty wyniosły około stu zabitych i rannych. W walce zginęło jedenastu Polaków, dziesięciu odniosło rany. Major Dobrzański zarządził odwrót w Góry Świętokrzyskie. 31 marca we wsi Hucisko Niemcy aresztowali 33 mężczyzn. Większość z nich trafiła do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen.
