poniedziałek,
Bronisław Brągiel
Bronisław Antoni Brągiel urodził się 13 czerwca 1896 roku w Radomyślu Wielkim niedaleko Mielca. W czasach nauki w gimnazjum wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. Od 1914 roku studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Rok później, jako mieszkaniec zaboru austriackiego, został wcielony do Armii Austro-Węgier. Trafił do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 57. Ukończył wojenną szkołę oficerską. Służbę w wojskach Austro-Węgier zakończył jako dowódca kompanii.
Jesienią 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Początkowo służył w 1. Pułku Piechoty Ziemi Rzeszowskiej, a następnie jako dowódca plutonu w 17. Pułku Piechoty. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w czasie walk odwrotowych został ranny. Wojnę zakończył w stopniu porucznika. W okresie międzywojennym był zawodowym oficerem. W 1939 roku był komendantem Szkoły Podchorążych Broni Pancernych w Modlinie w stopniu majora.
Podczas kampanii wrześniowej był zastępcą dowódcy Ośrodka Zapasowego Broni Pancernej Nr 3 w Żurawicy. Po agresji ZSRR na Polskę przekroczył granicę polsko-rumuńską. W lutym 1940 roku zameldował się we Francji, gdzie pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Początkowo kierował referatem Oddziału I Organizacyjnego Sztabu Naczelnego Wodza. Latem 1941 roku został przeniesiony do 1. Pułku Czołgów. Po reorganizacji polskich wojsk pancernych objął dowództwo 3. Pułku Pancernego. 1 stycznia 1943 roku otrzymał awans do stopnia podpułkownika broni pancernej.
Latem 1943 roku otrzymał przydział an stanowisko szefa Wydziału Wyszkoleniowego w VI Specjalnym Oddziale Sztabu Naczelnego Wodza. Zajmował się werbunkiem kandydatów na skoczków cichociemnych, a także organizowaniem dla nich kursów i szkoleń. Sam również odbył szkolenie cichociemnych i został zaprzysiężony na rotę Armii Krajowej, jednak dowództwo uznało, że większe zasługi dla kraju przyniesie jego służba w Wielkiej Brytanii. Od jesieni 1944 roku służył w Oddziale Personalnym w Sztabie Naczelnego Wodza. Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 stycznia 1976 roku w Londynie.
