piątek,
Bolesław I Chrobry
Dziś mija rocznica śmierci pierwszego koronowanego króla Polski.
Bolesław I Chrobry urodził się w 967 roku. Był synem księcia Polski Mieszka I oraz czeskiej księżniczki Dobrawy. Kiedy miał dziesięć lat, zmarła jego matka. Po śmierci ojca w maju 992 roku szybko przejął władzę w całym kraju i wygnał macochę oraz przyrodnich braci. Dążył do przyjaznych stosunków z Niemcami, popierał cesarza Ottona III. Popierał misje chrystianizacyjne. Po męczeńskiej śmierci biskupa praskiego Wojciecha podczas misji chrystianizacyjnej wykupił jego ciało od Prusów i złożył je w kościele w ówczesnej stolicy państwa Gnieźnie. Po kanonizacji Wojciecha w 999 roku polski Kościół zyskał na znaczeniu w Europie.
W roku 1000 z pielgrzymką do grobu świętego Wojciecha do Gniezna przybył cesarz Otton III. Przy tej okazji spotkał się z księciem Bolesławem. Wydarzenie to przeszło do historii jako zjazd gnieźnieński. Najważniejszym aktem podczas zjazdu była symboliczna koronacja polskiego władcy na króla. Polska została zwolniona z płacenia trybutu i uniezależniła się od Niemiec. Istotnym efektem zjazdu było utworzenie podległej wyłącznie papieżowi metropolii gnieźnieńskiej. Po śmierci Ottona III w 1002 roku stosunki z Niemcami znacznie się pogorszyły. W latach 1002–1018 z przerwami Bolesław toczył z Niemcami wojny. Zakończyły się one pokojem w Budziszynie, na którego mocy przy Polsce pozostały niezależne od cesarza Łużyce, Milsko i Morawy.
Po zakończeniu konfliktu z zachodnim sąsiadem polski władca postanowił osadzić na kijowskim tronie swojego zięcia Świętopełka I zwanego też Świętopełkiem Przeklętym. Wyprawa na Ruś w 1018 roku miała także zapewnić wynagrodzenie dla drużyny książęcej po latach wojen. 22 lipca 1018 roku doszło do bitwy pod Wołyniem. Siły przeciwników były prawdopodobnie równe. Obydwie armie rozdzielała rzeka Bug. Polacy przystąpili do budowy mostów, jednak w pewnym momencie przeprawili się przez rzekę wpław, czym całkowicie zaskoczyli przeciwnika. Polski władca odniósł całkowite zwycięstwo, a bitwa zdecydowała o wyniku całej kampanii i otworzyła drogę na kijowski tron. 14 sierpnia Bolesław przybył pod Kijów i w towarzystwie Świętopełka wkroczył do miasta. Okupacja Kijowa trwała dziesięć miesięcy. Bolesław zdobył ogromne łupy. W drodze powrotnej do Polski odebrał Rusi Grody Czerwieńskie oraz Przemyśl. Świętopełkowi nie było dane długo sprawować rządów, już rok później zginął w walce z Jarosławem, który powtórnie objął tron.
Ze zdobyciem Kijowa wiąże się legenda zawarta w „Kronice Galla Anonima”: „(…) miecz króla Bolesława, dany mu przez anioła, nazywa się Szczerbiec, dlatego, że na wezwanie anioła przybywszy na Ruś pierwszy uderzył nim w Złotą Bramę, która zamyka gród kijowski. Od tego uderzenia miecz poniósł niewielką stratę, którą w polskim zwie się szczerba i stąd nazwa Szczerbiec”. Legenda ta została zanegowana przez historyków. Złota Brama prawdopodobnie powstała kilka lat później, a insygnium koronacyjne kolejnych królów Polski pochodzi z XIII wieku.
18 kwietnia 1025 roku dotychczasowy książę Bolesław został koronowany na pierwszego króla Polski. Akt ten miał wielkie znaczenie polityczne – potwierdzał pełną niezależność władcy i suwerenność państwa polskiego. Polska zrównała się z innymi chrześcijańskimi krajami. Co do daty koronacji syna Mieszka I i Dobrawy trwa spór. Na podstawie pośrednich danych najczęściej za ten dzień przyjmuje się 18 kwietnia 1025 roku, w którym wypadała Wielkanoc oraz jako miejsce koronacji – związaną z kultem świętego Wojciecha archikatedrę w Gnieźnie. Bolesław zręcznie skorzystał z okresu bezkrólewia w Niemczech po śmierci Henryka II. Nie ma jasnych informacji na temat zgody na koronację papieża Jana XIX, według niektórych historyków papiestwo zaakceptowało fakt dokonany.
Bolesław Chrobry był królem bardzo krótko, zmarł 17 czerwca 1025 roku.
