wtorek,
Bitwa pod Słonimem
W lipcu 1794 roku z Warszawy na Litwę wyruszyła Dywizja generała Karola Sierakowskiego. Formacja liczyła prawie pięć tysięcy żołnierzy. Oddziały Sierakowskiego podążały za rosyjskim korpusem Wilhelma Derfeldena. Dywizja przekroczyła Bug pod Brześciem Litewskim i 30 lipca połączyła się z litewską dywizją generała Antoniego Chlewińskiego. Liczące około dziewięciu tysięcy ludzi połączone dywizje otrzymały rozkaz zatrzymania marszu Derfeldena na Wilno. Najwyższy Naczelnik Tadeusz Kościuszko nakazał przeprowadzenie ataku na znajdujące się między Bugiem a Niemnem rosyjskie oddziały.
31 lipca wojska Rzeczypospolitej Obojga Narodów wyruszyły z miejscowości Zelwa położonej około 130 kilometrów na południowy wschód od Grodna. Maszerując na wschód, tego samego dnia wieczorem dotarły do miasta Słonim. W rejonie tym operowała wchodząca w skład sił Derfeldena licząca trzy tysiące żołnierzy rosyjska dywizja generała Lassy’ego, której zadaniem była osłona maszerującego na Wilno korpusu. Wobec zdecydowanej przewagi liczebnej przeciwnika Lassy większość swoich oddziałów wycofał za rzekę Szczarę i na przedmieściu pozostawił dwa bataliony pod dowództwem pułkownika Piotra Konownicyna.
1 sierpnia artyleria wojsk koronnych rozpoczęła ostrzał wojsk rosyjskich. Obie strony ograniczyły się do wymiany ognia z dział. Sierakowski chciał ściągnąć pod Słonim główne siły Derfeldena. Drugiego dnia oddziały Rzeczypospolitej Obojga Narodów przystąpiły do bardziej zdecydowanych działań. Po trwajacych prawie cały dzień walkach żołnierze Konownicyna zostali wyparci za rzekę. Jednocześnie litewska kawaleria przeprawiła się przez rzekę Szczarę i zmusiła Rosjan zmiany pozycji.
Wieczorem rzekę sformowali ochotnicy konni i pod wsią Pietralewicze starli się z jegrami kijowskimi. Oddział jegrów został rozbity i rzucił się do ucieczki. Podążając za uchodzącymi jegrami, żołnierze Rzeczypospolitej napotkali resztę korpusu generała Lassy i zawrócili. Wszystkie oddziały generała Lassy’ego wycofały się do pobliskiego lasu. Zaprzestano działań zbrojnych. Wojska Rzeczypospolitej straciły około 100 rannych i zabitych, Rosjanie ponad 300 zabitych i rannych.
Oddziały Sierakowskiego stacjonowały pod Słonimiem do 7 sierpnia 1794 roku. Wtedy na miejscu pojawił się z odsieczą dla generała Lassy’ego korpus generała Derfeldena i zmusił wojska Rzeczypospolitej do odwrotu.
