piątek,
Bitwa pod Pieskową Skałą
4 marca 1863 roku pod Pieskową Skałą w Małopolsce oddział Mariana Langiewicza stoczył walką z Rosjanami.
Podczas powstania styczniowego, w lutym 1863 roku, po koncentracji w Górach Świętokrzyskich dowódca województwa sandomierskiego generał Marian Langiewicz planował marsz na Warszawę. 24 lutego 1863 roku dwa i pół tysiąca jego żołnierzy pod Małogoszczem stoczyło okupioną dużymi stratami bitwę z przeważającym liczebnie Rosjanami. Powstańców od całkowitego pogromu ocaliła tylko przytomność umysłu Langiewicza. Polacy zostali przyparci do granicy zaboru austriackiego.
3 marca zmęczony nieustannymi potyczkami oddział Mariana Langiewicza zatrzymał się na postój przy zamku w Pieskowej Skale. Dookoła operowały carskie oddziały: majora Medena w Olkuszu, majora Stolzenwalda w Miechowie oraz generała księcia Szachowskiego w Myszkowie. Nocą Rosjanie zaskoczyli powstańców Langiewicza we śnie. W ostatniej chwili jeden z żołnierzy przebudził się i zauważył nieprzyjaciela. Większość powstańców zdołała opuścić Pieskową Skałę. Podczas wymiany strzałów w ciemnościach zginęło dwóch Polaków.
Rosjanie zajęli i splądrowali zamek w Pieskowej Skale. Zginęli wszyscy powstańcy, którzy nie zdążyli uciec. Następnego dnia Polacy pod Skałą stoczyli zwycięską bitwę ze zgrupowaniem majora Stolzenwalda.
