czwartek,
Andrzej Długoszowski
Andrzej Długoszowski urodził się 10 listopada 1922 roku. Pochodził z rodziny o tradycjach patriotycznych, wśród jego przodków byli powstańcy listopadowi i styczniowi. Był synem uczestnika I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, majora Wojska Polskiego, Jerzego Wieniawy-Długoszowskiego. Uczył się w Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Aktywnie działał w harcerstwie.
Po klęsce wrześniowej przystąpił do organizacji konspiracyjnej o nazwie Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa (PLAN). Wśród członków organizacji znalazło się wielu harcerzy z 23. Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego „Pomarańczarni”, byli to m.in. późniejsi słynni członkowie Szarych Szeregów Tadeusz Zawadzki „Zośka”, Jan Bytnar „Rudy” i Aleksy Dawidowski „Alek”. Pod koniec 1939 roku większość harcerskiej młodzieży przeniosła się do Szarych Szeregów. Na początku 1940 roku Andrzej Długoszowski został jednym z łączników komórki więziennej Związku Walki Zbrojnej.
W 1941 roku na tajnych kompletach zdał egzamin dojrzałości. W tym okresie został członkiem Szarych Szeregów. Po utworzeniu Grup Szturmowych znalazł się w Hufcu Południe – SAD. Ukończył kurs Szkoły Podchorążych. W 1943 roku po sformowaniu batalionu „Zośka” otrzymał przydział do kompanii „Rudy”. Brał udział w wielu akcjach bojowych, m.in. w odbiciu więźniów w Celestynowie, akcji Wilanów, ataku odwetowym na niemiecki pociąg frontowo-urlopowy na trasie Tłuszcz-Urle, akcji Taśma.
Po wybuchu postania warszawskiego walczył w szeregach macierzystej jednostki. 3 sierpnia 1944 roku poległ na gruzach getta w rejonie „Gęsiówki”. Dziesięć dni później zginął jego młodszy brat Marek.
