niedziela,
41 Suwalski Pułk Piechoty
19 grudnia 1918 roku w 41 Suwalskim Pułku Piechoty wydano pierwszy rozkaz. Data ta została przyjęta jako oficjalne powstanie formacji. Początkowa nazwa jednostki to 1 Pułk Strzelców Suwalskich. Powstała ona w ramach Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W lipcu 1919 roku Pułk przemianowano na 41 Suwalski Pułk Piechoty.
Od samego początku Pułk brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Na przełomie zimy i wiosny w 1919 roku toczył walki nad Dźwiną i brał udział w zdobyciu Lidy. Był wśród jednostek wkraczających do Wilna i bohatersko broniących tego miasta przed bolszewikami. Latem 1919 jego żołnierze wzięli udział w ofensywie na Mińsk.
41 Suwalski Pułk Piechoty wyróżnił się podczas wyprawy kijowskiej w 1920 roku. Przez wiele dni odpierał ataki bolszewików szturmujących Kijów, a następnie w czasie odwrotu polskiej armii prowadził działania opóźniające przeciwnika. W walkach z bolszewikami poległo 262 żołnierzy Pułku.
W uznaniu bohaterskiej postawy w walce 42 żołnierzy formacji otrzymało Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari. Tym samym odznaczeniem Józef Piłsudski pod koniec 1920 roku udekorował sztandar jednostki. W czasie pokoju Pułk stacjonował w garnizonie suwalskim. W kampanii wrześniowej Pułk walczył w składzie Armii Prusy. Jego dwa bataliony zostały skierowane do obrony Warszawy, gdzie walczyły na odcinku na Ochocie.
