poniedziałek,
30 Poleska Dywizja Piechoty
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z dnia 20 grudnia 1920 roku sformowano 30. Poleską Dywizję Piechoty. Formacja powstała na bazie Syberyjskiej Brygady Piechoty. Pierwszym dowódcą był pułkownik Mieczysław Mackiewicz. Dywizja stacjonowała w przedwojennym województwie poleskim, m.in. w Brześciu, Kobryniu, Łunińcu i Pińsku.
Podczas kampanii wrześniowej Dywizja znalazła się w składzie Armii „łódź”. Swój odcinek zajęła kilka miesięcy przed wybuchem wojny, już w marcu 1939 roku. Pierwszego września żołnierze Poleskiej Dywizji Piechoty bronili przepraw przez Wartę. Drugiego dnia wojny Niemcy zaczęli przełamywać opór Polaków, jednak ponosili przy tym duże straty. 7 września wobec groźby oskrzydlenia 30 DP rozpoczęła odwrót. 8 września brała udział w walkach w rejonie Woli Cyrusowej. Dzień później starła się z niemiecką 18 DP pod Słupią i przebiła się w kierunku na Skierniewice.
Otrzymano rozkazy marszu do Warszawy, jednak 30 DP nie dała rady przebić się przez kolejne niemieckie oddziały. 13 września obrano kierunek na Modlin. Po dotarciu w rejon Twierdzy Modlin żołnierze Dywizji obsadzili odcinek „Twierdza”. Brali udział w walkach do kapitulacji, która nastąpiła 29 września.
Część oddziałów 30 DP pozostała w Kobryniu tworząc Ośrodek Zapasowy. Weszły one w skład kombinowanej dywizji piechoty „Kobryń”, a następnie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”, w szeregach której walczyły do 5 października.
