poniedziałek,
2 Dywizja Piechoty Legionów
2 Dywizja Piechoty Legionów była wielką jednostką piechoty Wojska Polskiego II RP. Formacja powstała 21 lutego 1919 roku w Jabłonnie-Zegrzu. Jednostka w sile trzech pułków początkowo otrzymała nazwę 1 Dywizja Piechoty Legionów. Po reorganizacji Wojska Polskiego dołączył czwarty pułk składający się z radomskich członków POW, a 23 maja 1919 roku nazwa została zmieniona na 2 Dywizję Piechoty Legionów (2 DP Leg.). Dywizja stacjonowała w Sandomierzu, Jarosławiu i Kielcach.
Jednostka brała udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Żołnierze 2 DP Leg. w 1919 roku zdobywali Lidę i Wilno, walczyli o Równe, Sarny, Łuniniec, Baranowicze, Mińsk i Mołodeczno. Kiedy w 1920 roku nastąpiła bolszewicka kontrofensywa, Dywizja broniła odcinka frontu nad Berezyną oraz Dnieprem i po ciężkich walkach została zmuszona do wycofania. W czasie bitwy warszawskiej jednostka walczyła na innym odcinku frontu między Kozienicami a Dęblinem. W połowie sierpnia 1920 po krwawym boju oddziały 2 DP Leg. zdobyły Hrubieszów.
W pierwszych dniach wojny obronnej w 1939 roku Dywizja znajdowała się w odwodzie Armii „Łódź” generała Juliusza Rómmla. Pierwszą jednostką dywizji, która weszła do walki, był 2 Pułk Piechoty Legionów. Od 2 września brał on udział w walkach pod Borową Górą.
Od 10 września 2 Dywizja Piechoty Legionów przebijała się w kierunku Warszawy przez Brwinów, Mszczonów, Błonie, Ołtarzew i Ożarów. W ciężkich bojach pod Ołtarzewem-Ożarowem 2 DP Leg. został powstrzymany przez niemieckie dywizje pancerne i skierował się na Modlin. Oddziały 2 Dywizji od 14 września broniły twierdzy na odcinku obronnym wokół Zakroczymia do jej kapitulacji 29 września. Wielu żołnierzy jednostki po ogłoszeniu rozejmu zostało zamordowanych przez Niemców w tzw. zbrodni w Zakroczymiu.
W 1944 roku podczas akcji odtwarzania przedwojennych jednostek wojskowych powstała 2. Dywizja Piechoty Legionów Armii Krajowej „Pogoń”.
