poniedziałek,
GD-ROM
GD-ROM to format dysku optycznego opracowany przez firmę Yamaha dla producenta gier Sega, który był używany głównie w konsoli do gier wideo Sega Dreamcast oraz w niektórych automatach do gier (np. Sega NAOMI). Nazwa „GD-ROM” jest skrótem od „Gigabyte Disc Read-Only Memory”. Płyty GD-ROM miały większą pojemność niż standardowe płyty CD-ROM, mogąc przechowywać do około 1 GB danych, co stanowiło znaczny wzrost w porównaniu do tradycyjnych 700 MB dostępnych na CD.
Technologia
GD-ROM używał unikalnej technologii, która łączyła standardowe ścieżki CD z gęściej upakowanymi ścieżkami, pozwalającymi na większą pojemność. Dyski te miały dwie sekcje: początkową sekcję w formacie CD, zawierającą około 35 MB danych, oraz główną sekcję GD, która przechowywała resztę danych. To unikatowe rozwiązanie umożliwiało urządzeniom nieobsługującym formatu GD-ROM odczytywanie części CD, co było używane do wyświetlania komunikatów o niekompatybilności lub dodatkowych danych.
Zastosowanie w konsoli Sega Dreamcast
W przypadku konsoli Sega Dreamcast, wykorzystanie dysków GD-ROM pozwoliło na znaczące zwiększenie jakości i zakresu gier. Większa pojemność dysku umożliwiła twórcom gier dodawanie lepszej grafiki, bardziej złożonych światach, dłuższej rozgrywki oraz wyższej jakości dźwięku. Zwiększyło to koszty produkcji, jednak pozwoliło firmie Sega na oferowanie gier, które były trudne do zrealizowania na innych konsolach tamtego okresu.
Ochrona przed kopiowaniem
Jednym z głównych powodów, dla których Sega zdecydowała się na format GD-ROM, była chęć zabezpieczenia gier przed nielegalnym kopiowaniem. Format ten był trudniejszy do skopiowania niż standardowe płyty CD-ROM, co teoretycznie miało pomóc w ograniczeniu piractwa. Mimo to, z czasem hakerzy znaleźli sposoby na obejście zabezpieczeń, co częściowo przyczyniło się do wcześniejszego zakończenia produkcji konsoli Dreamcast.
Dziedzictwo i koniec produkcji
Produkcja konsoli Dreamcast zakończyła się w 2001 roku, ale jej dziedzictwo, w tym użycie dysków GD-ROM, pozostaje ważną częścią historii gier wideo. Technologia GD-ROM była innowacyjna, ale nie została szeroko przyjęta poza produktami Segi. Wraz z rozwojem kolejnych nośników, takich jak DVD i później Blu-ray, oraz wzrostem popularności dystrybucji cyfrowej, format GD-ROM stał się reliktem przeszłości. Mimo że GD-ROM nie przetrwał próby czasu jako standard, wkład tego formatu w rozwój technologii gier wideo był znaczący, oferując w momencie swojego debiutu niezrównaną pojemność i nowe możliwości dla twórców i graczy. Jego historia stanowi ciekawy rozdział w ewolucji nośników danych, odzwierciedlając dynamiczny rozwój technologii oraz wyzwania związane z zabezpieczaniem cyfrowych treści.
