niedziela,
Linux: Konwencje nazw interfejsów sieciowych
W systemach Linux, konwencje nazewnictwa interfejsów sieciowych ewoluowały na przestrzeni lat, zwłaszcza z wprowadzeniem systemu udev i reguł Predictable Network Interface Names. Konkretne reguły nazw zależą od dystrybucji Linuxa, wersji jądra, ustawień udev oraz specyfiki sprzętu. Standardem w nowszych dystrybucjach stały się Predictable Network Interface Names (stałe nazwy interfejsów sieciowych), ale starsze schematy nadal są używane w wielu systemach.
Tradycyjne nazwy (np. eth0, wlan0)
- ethX – dla interfejsów Ethernet; X jest numerem (np. eth0, eth1).
- wlanX – dla bezprzewodowych interfejsów sieciowych WiFi; X jest numerem (np. wlan0, wlan1).
- lo – dla interfejsu pętli zwrotnej (loopback).
Predictable Network Interface Names
Ten system nazewnictwa został wprowadzony, aby zapewnić bardziej przewidywalne i stałe nazwy interfejsów sieciowych, które nie zmieniają się np. między zmianami sprzętu.
Przykłady nazw
- en – dla interfejsów Ethernet (np. enp0s3, enp1s0f1, ens33).
- wl – dla interfejsów bezprzewodowych (np. wlp2s0).
- ww – dla interfejsów WWAN, takich jak modemy GSM/UMTS (np. wwan0).
Nazwy są tworzone na podstawie różnych atrybutów sprzętu, takich jak bus, slot urządzenia, i typ portu.
Inne nazewnictwo
Nazwy oparte na adresie MAC (np. enx78e7d1ea46da)
Niektóre systemy używają adresu MAC do tworzenia unikatowej nazwy interfejsu, zwłaszcza w przypadku interfejsów USB. Takie nazwy są bardzo unikatowe, ale mogą być też długie i trudne do zapamiętania.
Nazwy niestandardowe
Użytkownicy i administratorzy systemów mogą również tworzyć własne reguły udev, aby nadać interfejsom sieciowym niestandardowe nazwy.
Nazwy oparte na ID sprzętu (np. p1p1, p2p1)
W niektórych starszych systemach lub konfiguracjach specyficznych interfejsy mogą być nazwane na podstawie identyfikatorów sprzętowych.
Virtual Ethernet (veth)
W środowiskach wirtualizacyjnych takich jak Docker często spotyka się interfejsy nazwane jako vethX, gdzie X to unikatowy identyfikator.
