czwartek, 2023-12-28

SQL: Tworzenie bazy danych i tabeli

Tworzenie baz danych i tabel w SQL jest podstawowym elementem pracy z relacyjnymi systemami zarządzania bazami danych.

Tworzenie bazy danych i tabeli

Aby utworzyć nową bazę danych, używa się polecenia CREATE DATABASE. Na przykład:

CREATE DATABASE nazwa_bazy_danych;

Gdzie nazwa_bazy_danych to nazwa, którą chcesz przypisać nowej bazie danych.

Po utworzeniu bazy danych można tworzyć w niej tabele. Tabele są strukturami, które przechowują dane w formacie tabelarycznym, składającym się z wierszy i kolumn. Oto przykład polecenia CREATE TABLE:

CREATE TABLE nazwa_tabeli (
    kolumna1 typ_danych_1 ograniczenia,
    kolumna2 typ_danych_2 ograniczenia,
    kolumna3 typ_danych_3 ograniczenia,
    ...
);

Na przykład:

CREATE TABLE Pracownicy (
    ID int NOT NULL,
    Imie varchar(255) NOT NULL,
    Nazwisko varchar(255),
    DataUrodzenia date,
    PRIMARY KEY (ID)
);

W tym przykładzie:

• Pracownicy to nazwa tabeli.
• ID, Imie, Nazwisko, DataUrodzenia to nazwy kolumn.
• int, varchar(255), date to typy danych każdej z kolumn.
• NOT NULL to ograniczenie, które oznacza, że dana kolumna nie może przyjąć wartości NULL.
• PRIMARY KEY to ograniczenie, które określa klucz główny tabeli (w tym przypadku ID), co oznacza, że każdy wiersz w tabeli musi mieć unikatową wartość w tej kolumnie.

Uwagi

• Typy danych (takie jak int, varchar, date) mogą się różnić w zależności od systemu zarządzania bazą danych.
• Ograniczenia (NOT NULL, PRIMARY KEY, FOREIGN KEY) służą do zapewnienia integralności danych w bazie.
• Zawsze sprawdzaj składnię i możliwości konkretnego systemu zarządzania bazą danych, z którego korzystasz, ponieważ mogą występować między nimi różnice.

Strona kodowa bazy danych i tabeli

W SQL, podczas tworzenia bazy danych lub tabeli, możesz określić stronę kodową (kodowanie znaków), aby zapewnić poprawne przechowywanie i odczytywanie danych w różnych językach i alfabetach. Poniżej znajdziesz przykład takiego zapytania SQL z ustawieniem strony kodowej, zazwyczaj używając UTF-8, który jest szeroko stosowanym standardem kodowania znaków.

Przykład dla MySQL

Tworzenie bazy danych z ustawieniem UTF-8

CREATE DATABASE nazwa_bazy_danych
CHARACTER SET utf8mb4
COLLATE utf8mb4_unicode_ci;

W tym przypadku utf8mb4 to zestaw znaków, a utf8mb4_unicode_ci to reguły porównywania (collation). utf8mb4 jest preferowanym sposobem przechowywania danych Unicode w MySQL, ponieważ obsługuje pełny zakres znaków Unicode (w tym emoji).

Tworzenie tabeli z ustawieniem UTF-8

Jeśli baza danych została już utworzona z odpowiednim kodowaniem, każda nowa tabela dziedziczy te ustawienia. Możesz jednak jawnie określić kodowanie dla konkretnej tabeli:

CREATE TABLE nazwa_tabeli (
    kolumna1 typ_danych,
    kolumna2 typ_danych,
    ...
)
CHARACTER SET utf8mb4
COLLATE utf8mb4_unicode_ci;

Przykład dla PostgreSQL

W PostgreSQL strona kodowa jest zazwyczaj ustawiana na poziomie całej instalacji, a nie pojedynczej bazy danych. Jednak można określić "LC_COLLATE" i "LC_CTYPE" przy tworzeniu nowej bazy danych, co wpłynie na sortowanie i klasyfikację znaków:

CREATE DATABASE nazwa_bazy_danych
WITH 
  LC_COLLATE = 'pl_PL.UTF-8' 
  LC_CTYPE = 'pl_PL.UTF-8';

W tym przypadku 'pl_PL.UTF-8' określa lokalizację i kodowanie dla Polski. Należy dostosować te wartości do wymagań językowych i regionalnych.

Uwagi

• Pamiętaj, że składnia może się różnić w zależności od używanego systemu zarządzania bazą danych.
• Wybór odpowiedniego kodowania i reguł porównywania jest ważny dla poprawnego przechowywania i porównywania danych tekstowych, szczególnie w aplikacjach wielojęzycznych.