wtorek,
Tadeusz Gajcy
Dziś mija setna rocznica urodzin polskiego poety uważanego za najwybitniejszego, obok Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, twórcę pokolenia Kolumbów.
Poezja Tadeusza Gajcego
Gajcy debiutował w 1942 roku wierszem „Wczorajszemu” na łamach wydawanego konspiracyjnie miesięcznika literackiego „Sztuka i Naród”. Podczas okupacji hitlerowskiej pod pseudonimem Karol Topornicki ogłosił dwa tomiki, „Widma” i „Grom Powszedni”, możesz zapoznać się z nimi na naszej stronie internetowej.
Życiorys
Tadeusz Stefan Gajcy urodził się 8 lutego 1922 roku w Warszawie. Jego rodzina miała korzenie węgierskie. Uczył się w gimnazjum oo. marianów na Bielanach. Egzamin dojrzałości zdał na tajnych kompletach podczas okupacji hitlerowskiej w 1941 roku. W tym samym roku zaczął studiować polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. W tym okresie wstąpił do konspiracyjnej organizacji Konfederacja Narodu.
25 maja 1943 roku wziął udział w akcji złożenia wieńca z biało-czerwoną szarfą i napisem „Genialnemu Polakowi, Mikołajowi Kopernikowi, w 400. rocznicę śmierci – Podziemna Polska” pod pomnikiem Kopernika. Po ostrzelaniu konspiratorów przez niemiecki patrol Wacław Bojarski odniósł śmiertelne rany, a Zdzisław Stroiński został aresztowany. Jedynie Gajcy zdołał uciec z miejsca akcji.
Był współtwórcą i redaktorem miesięcznika literackiego „Sztuka i Naród”. Publikował w nim swoje wiersze, artykuły i recenzje. W 1943 roku ukazał się jego debiutancki tomik wierszy opatrzony tytułem „Widma”, kolejnym był „Grom powszedni” z 1944 roku.
W powstaniu warszawskim walczył na Starym Mieście, był żołnierzem grupy porucznika Jerzego Bondorowskiego „Ryszarda”. Zginął 16 sierpnia 1944 roku pod gruzami kamienicy wysadzonej przez Niemców.
