Przeglądasz zaktualizowaną wersję artykułu.
czwartek,
Kopiec Kościuszki w Krakowie
15 września 1820 roku ruszyły prace związane ze wzniesieniem krakowskiego Kopca Tadeusza Kościuszki.
Po śmierci Tadeusza Kościuszki w 1917 roku krakowskie społeczeństwo zastanawiało się, w jaki sposób uczcić pamięć o narodowym bohaterze. Proponowano postawienie pomnika, jednak zdecydowano się na usypanie kopca na kształt istniejących w Krakowie od prawieków kopców Krakusa i Wandy. Na miejsce budowy wybrano Wzgórze św. Bronisławy na zachód od miasta. Prace ruszyły trzy lata po śmierci Kościuszki.
15 września 1820 roku początek prac stał się symbolicznym wydarzeniem, które przyciągnęło wielu Polaków, zwłaszcza weteranów i młodzież. Sypanie kopca trwało trzy lata, znaczną ilość prac wykonali ochotnicy. W ziemnej budowli złożono urny z ziemią z miejsc uświęconych walkami Kościuszki i jego żołnierzy. Oficjalna data zakończenia prac to 25 października 1823 roku. Kopiec miał około 80 metrów średnicy podstawy i niewiele ponad 34 metry wysokości. Zawiązany na potrzeby nadzoru nad pracami Komitet Budowy Pomnika Tadeusza Kościuszki podjął się opieki nad budowlą.
W 1854 roku wokół ziemnej budowli Austriacy zbudowali fort cytadelowy 2 „Kościuszko”. Podczas pierwszej wojny światowej na szczycie kopca urządzono punkt obserwacyjny. W czasie drugiej wojny światowej hitlerowski okupant planował zniwelować kopiec, jednak ostatecznie nic z tego nie wyszło. W styczniu 1945 roku usypane wzgórze jako punkt obserwacyjny wykorzystali Sowieci. Po wojnie część fortu wzniesionego przez zaborcę została rozebrana. Obecnie znajduje się w nim Muzeum Kościuszkowskie. W 1997 roku kopiec został poważnie uszkodzony przez potężne ulewy. Koszt odnowienia wyniósł kilkanaście milionów złotych.
