wtorek,
Kokarda narodowa
Kokarda narodowa to kolista rozetka złożona z dwóch wstążek w barwach biało-czerwonych. Jest ona patriotycznym, narodowym symbolem Polaków. Wcześniej stosowano również kokardy w owalnym kształcie.
„Kokarda, noszona na kapeluszach, czapkach i kaszkietach w wojsku polskiem od czasów saskich aż do r. 1831, była białą. Postanowieniem sejmu z d. 7 lutego 1831 roku do kokardy białej dodano kolor czerwony, jako barwy herbu Królestwa Polskiego i W. Księstwa Litewskiego. W wieku XVIII wojsko nosiło kokardę z materyi upiętej w kształcie zwykłej kokardy; za czasów zaś Księstwa Warszawskiego — w kształcie krążka ku środkowi marszczonego, przyczem u oficerów była z materyi srebrnej. Z czasów Królestwa kongresowego kokarda była w kształcie owalnym, naszyta na kawałek grubej skóry lub drzewa, (ob. rys. w t. I, str. 260 i 264). Kokarda oficerska tych czasów była z materyi jedwabnej. Regulamin r. 1791 przepisywał dla »Kawaleryi narodowej« zamiast kokardy, »które od dżdżów i kurzawy, mimo największego ochędostwa, często się brukają«, nosić krzyż kawalerski srebrny. Krzyż ten spotykamy na kokardach u czapek pułku szwoleżerów gwardyi polskiej Napoleona, oraz na czapkach oficerów ułanów Księstwa Warszawskiego i Królestwa kongresowego”
–– hasło kokarda, Encyklopedia staropolska Zygmunta Glogera.
Według zaleceń średnica kokardy narodowej powinna wynosić od 4 do 6 centymetrów. Poprawna heraldycznie kokarda składa się z dwóch okręgów – centralnego w kolorze białym oraz okalającego go czerwonego. Kokarda odwzorowuje godło Królestwa Polskiego – białego orła na czerwonym polu.
Po raz pierwszy barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe 3 maja 1792 roku. Tego dnia podczas pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja damy przywdziały białe suknie przepasane czerwoną wtęgą, a panowie wystąpili w biało-czerwonych szarfach. Ubiory te nawiązywały do białego orła na czerwonej tarczy. Polskie barwy po raz pierwszy zostały ujęte w ramy prawne w 1831 roku.
„Kokardę Narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym”
–– artykuł 1 uchwały Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831.
