piątek,
Józef Brandt
Józef Brandt herbu Przysługa urodził się 11 lutego 1841 roku w Szczebrzeszynie. Ukończył gimnazjum w Instytucie Szlacheckim. Początkowo miał zostać inżynierem, studiował w Ecole des Ponts et Chaussées w Paryżu. W stolicy Francji poznał Juliusza Kossaka, pod którego wpływem podjął karierę artystyczną. Został uczniem w pracowni Léona Cognieta.
Jesienią 1860 roku wrócił do kraju. Duży wpływ na jego twórczość wywarła odbyta z Juliuszem Kossakiem podróż na Ukrainę i Podole. W 1861 roku zadebiutował wystawą w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Od 1862 roku studiował w Monachium. Praktykował w pracowni Alexandra Strähubera, a następnie w klasie kompozycji Karla Pilotyego monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od maja 1863 roku pracował w prywatnym atelier wybitnego niemieckiego batalisty Franza Adama.
Stał się popularny wśród niemieckiej krytyki i kolekcjonerów. Otworzył pracownię w Monachium. Od 1875 roku prowadził prywatną szkołę malarską. Został przywódcą tzw. monachijskiej szkoły malarstwa polskiego, z którą związany był m.in. Wojciech Kossak. Główny nurt jego twórczości to obrazy rodzajowo-batalistyczne i historyczne o tematyce związanej z walkami kozackimi, tatarskimi i wojnami szwedzkimi XVII wieku. Wywarł duży wpływ na polskie malarstwo i literaturę.
W 1875 roku został członkiem Berlińskiej Akademii Sztuki. W 1900 roku Brandt wybrano go na honorowego członka Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. Jest uznawany za najwybitniejszego polskiego malarza batalistycznego dziewiętnastego wieku. W testamencie przekazał narodowi polskiemu swoją imponującą kolekcję dawnej broni, strojów, instrumentów muzycznych i historycznych rekwizytów.
