czwartek,
Święto Trzech Króli
6 stycznia Kościół katolicki obchodzi uroczystość Objawienia Pańskiego. W wielu krajach święto to nazywane jest potocznie świętem Trzech Króli. W Polsce jest to dzień wolny od pracy. Według Ewangelii św. Mateusza, za panowania króla Heroda w Judei, do miejsca narodzin Jezusa w Betlejem przybyli mędrcy ze Wschodu (Trzej Królowie), gdyż prorocy przepowiedzieli, że urodził się król żydowski. Biblia nie wymienia ich imion, przyjęło się jednak, że byli to Kacper, Melchior i Baltazar. Złożyli oni Jezusowi dary: złoto, kadzidło oraz mirrę. Te trzy dary wskazują na Jezusa jako Króla (złoto), Boga (kadzidło) i Człowieka (mirra).
Objawienie Pańskie to jedno z pierwszych świąt, które ustanowił Kościół. W początkach chrześcijaństwa dzień ten obchodzony był na Wschodzie jako święto Bożego Narodzenia. Było to święto Epifanii, objawienia się Boga całemu światu. W Kościele łacińskim od końca IV wieku święto to obchodzi się jako święto niezależne od Bożego Narodzenia. W tradycji chrześcijańskiej jeden z mędrców jest czarnoskóry, co symbolizuje, że magowie przybyli z różnych stron świata. W tradycji prawosławnej Objawienie Pańskie znane jest bardziej pod nazwą Epifanii i jest jednym z 12 głównych świąt obchodzonych w roku liturgicznym. W Kościołach prawosławnych Objawienie Pańskie obchodzi się 19 stycznia.
Na przełomie wieków XV i XVI wieku wykształcił się zwyczaj święcenia tego dnia złota i kadzidła. W polskiej tradycji ludowej święto Trzech Króli była czasem kolędowania przebierańców, którzy jako orszak Trzech Królów odwiedzali domy z życzeniami pomyślności, a także odtwarzali sceny przybycia do Betlejem. Obecnie w wielu miejscowościach na całym świecie organizowane są uliczne jasełka zwane jako Orszak Trzech Króli.
Ewangelia wg św. Mateusza 2, 1-12
A gdy się Jezus narodził w Betlehemie Judzkiem za dnia Heroda króla, oto mędrcy ze wschodu słońca przybyli do Jeruzalemu, mówiąc:
Gdzież jest ten, który się narodził, król żydowski? Bośmy widzieli gwiazdę jego na wschód słońca, i przyjechaliśmy, abyśmy mu się pokłonili.
Co gdy król Herod usłyszał, zatrwożył się, i wszystko Jeruzalem z nim.
Przetoż zebrawszy wszystkie przedniejsze kapłany i nauczyciele ludu, dowiadywał się od nich, gdzie by się miał Chrystus narodzić.
A oni mu rzekli: W Betlehemie Judzkiem: bo tak napisano przez proroka:
I ty Betlehemie, ziemio Judzka! żadną miarą nie jesteś najmniejsze między książęty Judzkimi; albowiem z ciebie wynijdzie wódz, który rządzić będzie lud mój Izraelski.
Tedy Herod wezwawszy potajemnie onych mędrców, pilnie się wywiadywał od nich o czasie, którego się gwiazda ukazała.
A posławszy je do Betlehemu, rzekł: Jechawszy, pilnie się wywiadujcie o tem dzieciątku; a gdy znajdziecie, oznajmijcie mi, abym i ja przyjechawszy, pokłonił mu się.
Oni tedy, wysłuchawszy króla, poszli; a oto ona gwiazda, którą widzieli na wschód słońca, prowadziła je, aż przyszedłszy, stanęła nad miejscem, gdzie było dzieciątko;
A gdy ujrzeli onę gwiazdę, uradowali się radością bardzo wielką;
I wszedłszy w dom, znaleźli dzieciątko z Maryją, matką jego, a upadłszy, pokłonili mu się, i otworzywszy skarby swoje, ofiarowali mu dary: złoto i kadzidło i myrrę.
Lecz będąc upomnieni od Boga we śnie, aby się nie wracali do Heroda, inszą drogą wrócili się do krainy swojej.
