sobota,
Zbigniew Bąkiewicz
Zbigniew Marian Bąkiewicz urodził się 5 lutego 1912 w Chrobotach niedaleko Grodziska Mazowieckiego. W 1932 roku zdał egzamin dojrzałości. Po odbyciu służby wojskowej wstąpił do Straży Granicznej. W 1936 roku uzyskał stopień podporucznika. Brał udział w wojnie obronnej 1939, po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii.
Służył w 4. Brygadzie Kadrowej Strzelców przemianowanej następnie na 1. Samodzielną Brygadę Spadochronową. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie w dywersji. W nocy z 27 na 28 marca 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Boot” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się podporucznik Lech Łada „Żagiew”, podporucznik Rafał Niedzielski „Mocny”, porucznik Jan Rostek „Dan”, porucznik Tadeusz Śmigielski „Ślad” oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj podporucznik Leszek Janicki „Maciej”. Skoczków odebrała placówka odbiorcza „Trawa” koło wsi Przyrów w odległości trzydziestu kilometrów od Częstochowy.
Z chwilą skoku otrzymał awans do stopnia porucznika. Po standardowej aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział na III Odcinek „Wachlarza”. Był instruktorem wyszkolenia. Wiosną 1943 roku trafił do Kedywu, gdzie zajmował się prowadzeniem szkoleń w szkole dywersji „Zagajnik”. Podczas powstania warszawskiego walczył w Śródmieściu w szeregach batalionu „Ostoja”. Po kapitulacji Warszawy dostał się do niewoli. Do końca wojny przebywał w obozach jenieckich na terenie Niemiec.
Po uwolnieniu służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. W 1949 roku został zdemobilizowany. Zdecydował się pozostać na emigracji. Zmarł 26 października 1996 roku w Wielkiej Brytanii.
