wtorek,
Wincenty Michalczewski
Wincenty Michalczewski urodził się 25 stycznia 1909 roku w Przytyku niedaleko Radomia. Był uczniem Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej, w 1929 roku zdał maturę. Pracował jako technik w Powiatowym Zarządzie Drogowym w Łucku. W ramach służby wojskowej ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie i odbył praktykę w radomskim 72. Pułku Piechoty im. Dionizego Czachowskiego. W 1939 roku został zmobilizowany i otrzymał przydział do pracy w Komisji Wojskowej rzeszowskiej filii fabryki H. Cegielski Spółka Akcyjna w Poznaniu. Później służył w Szefostwie Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu. 22 września przeszedł na Węgry. Po przybyciu do Francji trafił do Rezerwowego Obozu Wyszkolenia Oficerów w Camp de Carpiagne, a następnie do Legii Oficerskiej. W czerwcu 1940 roku dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w kilku polskich jednostkach.
Zgłosił się do służby w kraju i został przeszkolony w dywersji. 28 lipca 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 3 na 4 września 1942 roku w ramach operacji lotniczej „Measles” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w ekipie skoczków znaleźli się podporucznik Jan Grycz „Dziadzio”, kapitan Julian Kozłowski „Cichy”, porucznik Kazimierz Smolski „Sosna”, kapitan Wacław Zaorski „Ryba” oraz major Wiktor Zarembiński „Zrąb”. Odlot ekipy cichociemnych nastąpił 3 września z lotniska RAF Tempsford położonego 75 kilometrów na północ od centrum Londynu. Dowódcą załogi samolotu Halifax W-7773 „S” z 138. Dywizjonu RAF był kapitan nawigator Mariusz Wodzicki. Cała ekipa skoczków wylądowała bez większych problemów. Przyjęła ich placówka odbiorcza „Żaba” w okolicach miejscowości Stachlew kilkanaście kilometrów na południe od Łowicza.
Po przerzucie do okupowanej Polski odbył aklimatyzację w Warszawie i otrzymał przydział na stanowisko szefa uzbrojenia obszaru Oddziału IV Kwatermistrzowskiego sztabu Obszaru Lwowskiego Armii Krajowej. Między innymi organizował produkcję granatów. 17 kwietnia 1943 roku przypadkowo został aresztowany pod fałszywym nazwiskiem przez gestapo. Do końca wojny przebywał w niemieckich obozach koncentracyjnych. Po uwolnieniu krótko przebywał w Wielkiej Brytanii. W 1948 roku zdecydował się na powrót do Polski. W latach pięćdziesiątych zdobył dyplom inżyniera budownictwa na Politechnice Warszawskiej. Zmarł 8 listopada 1999 roku w Warszawie.
