piątek,
Wacław Pijanowski
Wacław Jan Pijanowski urodził się 21 stycznia 1906 roku w Siedlowie. Był uczniem Państwowego Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. W 1927 roku zdał egzamin dojrzałości i rozpoczął studia na Akademii Górniczej w Krakowie. W 1932 roku uzyskał absolutorium. W ramach służby wojskowej rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, jednak ostatecznie przeniósł się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Odbył kurs techniczny w Instytucie Technicznym Lotnictwa w Warszawie. W 1934 roku przeszedł do służby czynnej i otrzymał przydział na stanowisko oficera technicznego eskadry myśliwskiej w 4 Pułku Lotniczym w Toruniu. W 1937 roku wziął udział w międzynarodowych zawodach balonowych o Puchar Gordona Bennetta w Brukseli. Latem 1939 roku został referentem paliw w Kierownictwie Zaopatrzenia Lotnictwa.
Podczas kampanii wrześniowej służył w Kierownictwie Zaopatrzenia Lotnictwa. Po agresji ZSRR na Polskę przeszedł na Węgry, w październiku 1939 roku zameldował się we Francji. Trafił do Polskich Sił Powietrznych w Lyonie. Po klęsce Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Objął stanowisko oficera technicznego w 304. Dywizjonie Bombowym „Ziemi Śląskiej” im. ks. Józefa Poniatowskiego. Zgłosił się do służby w kraju i przeszedł przeszkolenie w dywersji i lotnictwie. 5 października 1942 roku złożył przysięgę na rotę Armii Krajowej. W nocy z 26 na 27 stycznia 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Gauge” został przerzucony do okupowanej Polski. Razem z nim w kraju znaleźli się kapitan Florian Adrian „Liberator”, podporucznik Stanisław Sołtys „Sowa” oraz kapitan Michał Tajchman „Mikita”. Skoczków przyjęła kilkanaście kilometrów od Kielc placówka odbiorcza „Żubr”.
Po miesięcznej aklimatyzacji w Warszawie otrzymał przydział na stanowisko kierownika referatu techniczno-zaopatrzeniowego Wydziału Lotnictwa Oddziału III Operacyjnego Komendy Głównej AK. We wrześniu 1943 roku otrzymał awans do stopnia majora. Po wybuchu powstania warszawskiego pracował przy produkcji granatów i butelek zapalających w Śródmieściu. Po kapitulacji Warszawy wyszedł z miasta z ludnością cywilną, jednak został wysłany do przymusowej pracy w Niemczech. Po uwolnieniu zameldował się w Londynie. Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Uniwersytecie Londyńskim, a następnie Cordwainers Technical College. Aktywnie działał w środowiskach polonijnych i kombatanckich. Zmarł 5 kwietnia 1995 roku w Londynie.
