środa,
Ubuntu jako Live CD
Jak użyć obrazu instalatora Ubuntu do przetestowania systemu bez instalacji?
Live CD to system operacyjny zainstalowany na nośniku (CD, DVD, HD DVD, Blu-ray, pamięć USB) z własnym programem rozruchowym, z możliwością uruchomienia go w pamięci RAM, bez potrzeby instalowania na dysku twardym komputera. Dzięki takiemu rozwiązaniu można zawsze mieć swój ulubiony system „przy sobie”. Miłośnicy systemów Windows powinni poczytać o Windows PE. Systemy w wersjach LiveCD są wykorzystywane w różny sposób, często są specjalizowane, np. zawierają narzędzia do naprawy systemu, programy związanych z bezpieczeństwem itd., rozwiązań może być wiele.
Z perspektywy ucznia kształcącego się w zawodzie technik informatyk system LiveCD pozwala także poznać system i narzędzia w nim zawarte bez potrzeby jego instalacji. Niestety z systemami LiveCD wiąże się jeden problem, najczęściej nie przewidują one potrzeby zachowania stanu systemu i wprowadzone przez użytkownika zmiany w systemie operacyjnym znikają po ich wyłączeniu. Jeśli instalowane dodatkowo po rozruchu programy są niewielkie i nie wymagają złożonej konfiguracji, nie powinno stanowić to problemu.
Tryb Live CD to jedna z opcji uruchomieniowych płyty instalacyjnej Ubuntu. Obrazy instalacyjne można pobrać ze strony producenta. Obraz można nagrać na nośniku optycznym, jednak nie należy nagrywać pliku, tylko skorzystać z opcji „nagraj obraz na płycie” lub podobnej. Z obrazu instalatora można także przygotować bootowalny dysk USB, np. wykorzystując program Rufus. Aby uruchomić komputer z płyty instalacyjnej, należy zmienić ustawienia BIOS lub skorzystać z menedżera rozruchu (o ile jest dostępny). Warto zerknąć do instrukcji obsługi dołączonej do komputera lub płyty głównej, żeby dowiedzieć się, jak to zrobić w przypadku posiadanego komputera.
Podczas uruchamiania systemu warto wybrać preferowany język.
Tryb Live CD to „Wypróbuj Ubuntu bez zainstalowania”.
Jednym ze sposobów instalacji programów jest skorzystanie z systemu zarządzania pakietami APT z poziomu terminala. Terminal można uruchomić za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+Alt+t.
Komenda sudo su pozwoli przełączyć się na konto użytkownika root, którego uprawnienia wymagane są do instalowania pakietów.
W przykładach wykorzystaliśmy program ifconfig, który w ostatnich wydaniach Ubuntu nie jest domyślnie dostępny. Na poniższym zrzucie ekranowym przeprowadzono wyszukiwanie tego programu w pakietach.
Uzyskiwanie dodatkowych informacji o pakiecie.
Informacje o wymaganym do instalacji pakiecie można uzyskać także w inny sposób, w przypadku wprowadzenia niedostępnej komendy system Ubuntu udziela podpowiedzi.
Instalowanie pakietu.
Podobnie można postąpić w przypadku innych programów, które nie są dostępne domyślnie.
Uruchomienie programu ifconfig.
